بوریچ در حالی سکان هدایت شیلی را در مقام رئیس جمهور به دست می گیرد که این کشور در ۷ دهه اخیر «آزمایشگاه مهم سیاست های نئولیبرالی» بوده است. سیاست هایی که پس از کودتا علیه سالوادور آلنده، رهبر سوسیالیست شیلی در ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۷۳ به اجرا درآمدند. آگوستو پینوشته فرمانده کودتا، مجری اصلی این سیاست ها در بیش از دو دهه بود. بوریچ در یکی از سخنرانی‌هایش گفته است: « اگر شیلی بهشت نئولیبرال ها طی دهه ها شده است، ما آن را به جهنم نئولیبرالیسم تبدیل خواهیم کرد.»
گابریل بوریچ چپگرا در حالی روز جمعه به عنوان رئیس‌جمهور جدید شیلی سوگند یاد کرد که متعهد شد که به حرف های همه طرف‌ها در این کشور گوش دهد و در عین حال همزمان با رقم خوردن چشمگیرترین تغییر سیاسی در شیلی از زمان بازگشت این کشور به دموکراسی در سه دهه پیش بعد از دیکتاتوری خونین آگوستو پینوشه، نسبت به چالش‌های پیش رو هشدار داد.
بوریچ که در جریان انتخابات ریاست جمهوری در راس ائتلافی از حزب کمونیست تا چپ میانه رو قرارگرفته بود، توانست در ۳۵ سالگی، رای بیش از ۵۶ درصد از شهروندان را بدست بیاورد.
نام گابریل بوریچ، در جریان جنبش جوانان شیلیایی علیه افزایش قیمت بلیط مترو بیش از همیشه شنیده شد. او در ۳۳ سالگی یکی از رهبران این جنبش بود. بوریچ در جریان همین جنبش در یکی از سخنرانی‌ها گفت: « اگر شیلی بهشت نئولیبرال ها طی دهه ها شده است امروز ما آن را به جهنم نئولیبرالیسم تبدیل خواهیم کرد.»
بوریچ ۳۶ ساله که رهبر سابق جنبش اعتراضی در شیلی و قانونگذاری است، در ساختمان کنگره در شهر بندری والپارایسو کرسی ریاست جمهوری را از سباستین پینرا، رئیس جمهور در حال کناره گیری و میلیاردر تحویل گرفت؛ اتفاقی که او را به جوان‌ترین رهبر منتخبی که تا کنون در این کشور روی کار آمده تبدیل کرد.
بوریچ در اولین سخنرانی خود به عنوان رئیس جمهور شیلی از محل بالکن کاخ ریاست جمهوری موسوم به “لاموندا” در حالی که مشرف به جمعیتی اکثراً ماسک زده و پرچم به دست بود گفت: “راه پیش رو طولانی و سخت خواهد بود.”
بوریچ در سخنرانی فراگیری که در آن به مسائل مربوط به اقتصاد، مهاجرت و تغییرات آب و هوایی پرداخت، با انرژی متعهد شد دولتی را رهبری کند که نماینده همه شهروندان باشد و تاکید کرد که دسترسی او فراتر از پایگاه حمایتی چپگرایش خواهد رفت.
او اظهار کرد: من همیشه به پیشنهادات کسانی که متفاوت با ما فکر می کنند گوش خواهم داد. من رئیس جمهور همه شیلیایی ها خواهم بود.
ظهور بوریچ به ریاست جمهوری شیلی امید ترقی خواهان شیلی را که مدت‌ها پایگاه محافظه‌کاران حامی بازارهای آزاد و احتیاط مالی در منطقه بی ثبات آمریکای جنوبی بوده تقویت کرده اما مخالفان راست گرای وی همچنان روی این موضوع تبلیغ می کنند که با آغاز به کار بوریچ اقتصاد شیلی دچار بی ثباتی خواهد شد. این گروها از مخالفان دولت بوریچ در حالی نگران ثبات اقتصادی شیلی هستند که در این کشور شدیدترین شکاف طبقاتی به وجود آورده اند.
شیلی اگرچه در دهه‌های اخیر یکی از بالاترین رشدهای اقتصادی آمریکای جنوبی را داشته است اما این رشد اقتصادی به قیمت نابرابری شدید اقتصادی به دست آمد. طبق اعلام منابع رسمی، امروزه شیلی نابرابرترین جامعه جهان به حساب می‌آید طوری که در آن ثروت میلیاردرها نزدیک به ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی است.
تارنمای اسپانیایی بی‌بی‌سی (BBC Mundo) در گزارشی نوشت: مراسم تحلیف بوریچ درست زمانی اتفاق می‌افتد که این کشور در حال گذار از یک سناریوی پیچیده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همزمان با وضعیت اضطراری حاکم بر برخی مناطق این کشور از جمله شمال شیلی به عنوان کانون بحران مهاجرت است؛ یک تورم تاریخی (که به بالاترین میزان در ۱۰ سال گذشته رسیده است) و یک بیماری همه‌گیر که همچنان شیلی را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد نیز از دشواری‌های بر سر راه این رئیس‌جمهوری جوان است.
گابریل بوریچ از مهمترین چالش‌هایی که در مسیر وی قرار دارند به این ترتیب نام برد: تغییر اقلیمی، بحران انرژی، وضعیت مهاجرت در مرزهای شمالی و خشونت علیه زنان. وی همچنین اعلام کرد که دولت او، «همیشه و همه جا» مدافع حقوق بشر و توزیع ثروت خواهد بود. بوریچ همچنین از همتایان خود در آمریکای لاتین خواست تا ادغام منطقه‌ای را ارتقا دهند.
به نوشته ال پائیس، بوریچ در میان جوانان زیر ۳۰ سال، زنان جامعه و در فقیرترین محله‌های شیلی نفوذ کرده است. برنامه دولت او شامل اقداماتی مانند افزایش مالیات بر ثروتمندترین‌ها و بزرگ ترین شرکت‌ها، پایان دادن به سیستم بازنشستگی فعلی و تحول نظام سلامت با ایده ایجاد یک دولت رفاهی است.
فراتر از حیطه جغرافیایی شیلی، برنامه‌های بوریچ از جمله در حوزه تغییرات آب‌وهوایی، دارای تاثیری بالقوه فراتر از مرزهای شیلی است.
به نوشته بلومبرگ، بوریچ همچنین پیشتاز رهبران آمریکای لاتین در توجه به تغییرات آب‌وهوایی و رابطه آن با نابرابری در قالب دسترسی به آب سالم، تخریب جنگل‌های بارانی، حقوق بومیان و توزیع مزایای معدنکاری خواهد بود.
انتقال به یک مدل توسعه کمتر وابسته به صادرات منابع طبیعی از دیگر اهداف این رئیس‌جمهوری جدید است. در شرایطی که جنگ اوکراین نشان می‌دهد که تولید آمریکای لاتین از چه اهمیت حیاتی برای جهان برخوردار است، این اقدام دولت بوریچ، پیامدهای گسترده‌ای را برای شیلی به عنوان منطقه‌ای غنی از منابع به همراه خواهد داشت.
بوریچ به عنوان کسی که رهبر یک ائتلاف گسترده چپگرا شامل حزب کمونیست شیلی است، قول داده که مدل اقتصادی مبتنی بر بازار را با هدف مبارزه با نابرابری که در پشت اعتراضات خشونت آمیز سال ۲۰۱۹ بود اصلاح کند،
بوریچ گفت: “ما به قانون اساسی نیاز داریم که ما را متحد کند. قانون اساسی متفاوت از قانون اساسی که با خون، آتش و تقلب دیکتاتوری را تحمیل کرد.
قانون اساسی فعلی شیلی ۴۰ سال پیش در دوره دیکتاتوری ژنرال «آگوستو پینوشه» نوشته شده و معترضان معتقدند که قانون اساسی این کشور یکی از علل اصلی نابرابری در شیلی است.
بوریچ در حالی سکان هدایت شیلی را در مقام رئیس جمهور به دست می گیرد که این کشور در ۷ دهه اخیر «آزمایشگاه مهم سیاست های نئولیبرالی» بوده است. سیاست هایی که پس از کودتا علیه سالوادور آلنده، رهبر سوسیالیست شیلی در ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۷۳ به اجرا درآمدند. آگوستو پینوشته فرمانده کودتا، مجری اصلی این سیاست ها در بیش از دو دهه بود.
به نوشته بی‌بی‌سی وجود نام بوریچ به عنوان یکی از حامیان تغییر قانون اساسی شیلی به عنوان راه‌حل نهادی مواجهه با بحران اجتماعی در این کشور نیز اهمیت موفقیت این طرح عظیم برای رئیس‌جمهوری جدید را برجسته میکند. به بیان دیگر، سرمایه سیاسی رئیس‌جمهوری جدید در گرو موفقیت این برنامه است.
کابینه بوریچ که اکثریت اعضایش زن هستند، روز جمعه سوگند یاد کرد و هیات هایی از آمریکا، اسپانیا، آرژانتین، پرو و دیگران به این موضوع ناظر بر این مراسم بودند.
دولت رفاه یعنی افزایش بیکاری چون مالیات زیاد سرمایه ها را از شیلی بیرون خواهد برد. الکی نبود که نئولیبرالیسم را اختراع کردند. اگر بخواهد جلوی فرار سرمایه ها رابگیرد باید قانون وضع کند، بعد میگویند دیکتاتور شده ای و از بیکاری استفاده میکنند تا دفعه بعد انتخاب نشود. زیادی جوان است فکر میکند راه حل دارد. دو سه سال دیگر خواهیم دید. در چهارچوب سرمایه داری، مسائل مهم اجتماعی راه حل ندارد. ۱۰۰ سال است که سوسیال دموکراتها کارگران را سر میدوانند.