“-بدین گونه با شتاب
به کارِ چیستی؟”
“-با تیزپایِ زمان در ستیزم
که بر من چه شتابنده گذشت،
بی آن که مرا لختی مجالِ آسودن دهد
تا رازِ نهفته‌یِ تکرار
در واشکفتن و پژمردن را دریابم.”
.
“-بدین گونه به دوردست نظر برافکنده،
به چه می‌‌نگری؟”
“-به جست و جویِ آن همه فرصتِ بر باد رفته
تقلا می‌‌کنم.”
.
“-با این همه،
انگار،
لبخنده ئی بر لبانِ تو آشکار میشود…
“-آری،
اینک
احساسِ عمیقِ دریافتنِ لحظه‌هایِ پس مانده
با من است،
و عزمِ تسخیرِ فرصتِ باقی
به چالش فرا می‌‌خواندم.
.
اینک
آفتابِ امید
در آفاقِ آزمون
پدیدار می‌‌آید
تا سفر را
در سیاهیِ غفلت
به پایان نبرم.”
**********
تیبوران- ۱۷ جون ۲۰۲۲
