وقتی شب گذشته دختران و پسران مبارز آملی، در برابر نیروهای مسلح در کف خیابان بر زمین نشسته و سینه های خود را برای پذیرایی از گلوله های آن ها آماده کردند، حکومت می باید بفهمد دیگر نمی تواند جوانان ایرانی را با زور اسلحه ساکت کند و آن ها را از مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی در کشور باز دارد.
دیکتاتورها اما نمی فهمند، آن ها تا آخرین روز، تا لحظه ی سقوط همیشه امیدوارند قدرت تفنگ بر اراده ی مردمی که آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و رفاه می خواهند پیروز شود.
حکومت شب گذشته یک مصاف رو دروی دیگر را به انقلاب ایران باخت. غافلگیری در کار نبود. می دانست روز چهارشنبه، چهلمین روز جان باختن مهسا امینی دختر کردستان و ایران، مردم به خیابان خواهند آمد. حکومت با آمادگی کامل به استقبال این روز آمد، اما در این مصاف رو در رو شکست خورد و بی هیچ تردیدی باید گفت این بدترین شکست حکومت در این چهل روز بود. بدترین شکست حکومت، بزرگترین پیروزی مردم است.
جوانان انقلابی ایران دیروز نشان دادند ترس از «سرکوب» شکسته است، شکستن ترس از سرکوب نخستین نشانه ی هر انقلابی است. دیروز تهران به پا خواست، ده ها نقطه ی تهران هر کوی و برزن صحنه ی تظاهرات و رودرویی مردم با سرکوبگران بود. تظاهرات روز گذشته این بار در بسیاری منطق با جمعیت های زیاد و انبوه برگزار شد و مردم خیابان ها و میادین شهر را از کنترل نیروهای سرکوب خارج کردند. در شهرستان ها هم همین وضعیت حاکم بود. دست کم پنجه شهر روز گذشته در تظاهرات سراسری علیه حکومت شرکت کردند. از پایتخت تا دورافتاده ترین و آرام ترین شهرها، شهرهایی که برای اولین بار نامشان در این تظاهرات چهل روزه ثبت شد و این خو نشانه ی گسترش جغرافیایی اعتراض در ایران است. علاوه بر تهران، شهرهایی مثل تبریز، و نیز تقریبا همه ی شهرهای کردستان، شاهد رو در رویی شجاعانه ی مردم با سرکوبگران بود.
دانشگاه های کشور در این روز درخشان جنبش انقلابی ایران نقش ویژه و بزرگی داشتند، بیش از پنجاه دانشگاه تا ظهر عرصه ی اعتراضات گسترده بوده و عرصه را بر حکومت تنگ کردند تا نوبت به خیابان ها برسد. با تاریک شدن هوا این اعتراضات گسترده تر شد و بسیاری از مناطق تهران و شهرهای دیگر برای ساعاتی از کنترل حکومت خارج شد.
با ان چه که دیروز در ایران گذشت، مردم بی شک امروز مصمم تر چهل و یکمین روز اعتراضات خود را آغاز می کنند.
