کِرُتوی اوپوکو Kyeretwie Opoku، هماهنگ کننده جنبش سوسیالیستی غنا، در آغازکنفرانس مردم افریقای غربی برای جهانی نو، تحلیلی از وضعیت کنونی و چشم اندازی که کنفرانس امیدواراست به آن دست یابد برای حاضران ارائه داد.
در ادامه گزیده ای از این سخنرانی را می‌خوانید.
رفقا، ما در اینجا به عنوان نمایندگان بسیار کوچکی از ترقی‌خواهان، جنبش اجتماعی پان افریقانیست، کارگران، زنان، جوانان و فرهنگیان سازمان یافته، و فعالان سیاسی افریقای غربی گرد هم آمده‌ایم. ما اینجا گردهم آمده ایم چون می‌دانیم، با وجود بدبختی وآشفتگی اوضاع کنونی ما، ساختن جامعه ای کامیاب، عادلانه، مترقی، پایدار و انسانی – جهان جدیدی رها از فقر، بیماری، بی خانمانی، گرسنگی، جهل و جنگ- امکان پذیراست . ما دراین‌جا گردهم آمده‌ایم چون نه تنها این را می‌دانیم بلکه متعهد به انجام آن هستیم. ما دراین‌جا گردهم آمده ایم چون می‌دانیم که برای دستیابی به آن چشم انداز، همان طور که (قوام)نکرومه به ما آموخت، باید قاره خود را متحد کنیم. ما باید توسعه سیاسی اقتصادی خود را برنامه ریزی و بهترسازیم، از مبارزه خود علیه نیروهای نو استعماری دشمن دفاع کنیم، و نقش سازنده ای رادر امور بین‌المللی ایفا کنیم. سرانجام، ما دراین‌جا دیدار می‌کنیم چون می‌دانیم که راهبرد پان افریقانیسم مستلزم آن است که مشارکت افریقای غربی را در پروژه ضد امپریالیستی و پان افریقا افزایش دهیم. چون می‌دانیم باید از مبارزه ملی و بخشی به مبارزه منطقه‌ای و سیاسی گام برداریم.
رفقا، هرچند مختصر، هر تاریخ دقیقی ازافریقای غربی تایید خواهد کرد که ریشه‌های ما به هزاران سال قبل، به طلوع تمدن و فرهنگ و نه صرفا به ۵۰۰ سال قبل، که اروپایی‌ها وارد سرزمین ما شدند باز می گردد. ما توسط “هیچ کسی”، ” کشف” نشدیم. افریقای غربی مستقلانه در رشد بشریت از شکار و گردآوری تا کشاورزی، از کمون های اولیه تا جامعه های برده داری و فئودالی شرکت کرد. ما شهرها، کشورها، فدراسیون‌ها، و امپراطوری‌ها را ساختیم. افریقای غربی به طور مستقل علم، فن آوری، مذاهب، دانشگاه‌ها، و سیستم های قانونی را توسعه بخشید. البته، مردم ما فرشته یا “وحشیان آزاده” نبودند. تاریخ پیشاامپریالیستی ما به همان اندازه تاریخ پیشا صنعتی دیگرخلق‌های سراسر جهان خونبار وغم انگیزاست. ما استعمار طبقاتی و سرکوب داشتیم. ما اشکالی از برده داری و سرکوب جنسی را داشتیم. ما در جنگ‌ها جنگیدیم. و دربرابر این نهادهای وحشتناک مقاومت کردیم. ما هم ارتفاع لرزان و هم ژرفای تیره بختی توسعه انسانی را- همانند معاصران جهانی – تجربه کردیم. مسئله آن است که این یک تجربه مستقل قابل اعتمادی بود. این پیشرفت بود.
اما، رفقا، ۵۰۰ سال گذشته یک دوره ویرانی و تحقیر برای آفریقای غربی بوده است. ما قرن‌ها بردگی و تجارت برده را تحمل کردیم – سیستمی که آفریقایی‌ها را به کالا تنزل داد، بی‌رحمانه کُشت یا اسیر کرد، زندانی کرد، صادرکرد، و در سرزمین‌های بیگانه، به عنوان حیوانات کشت و کارفروخت. وقتی که به خاطر مقاومت افریقایی‌ها و تغییرات قابل توجه در سرمایه‌داری امریکای شمالی برده داری غیرممکن شد، امپریالیسم آفریقای غربی را به مستعمره تبدیل کرد. اروپا تمام قاره ما را برای تسهیل غارت انحصاری منابع ما و برای پیش دستی در یک جنگ اروپایی وحشیانه وبه صورت جامدی تکه تکه کرد. برادران وخواهران منتقل شده‌ی ما، زمانی که برده بودند، درکشورهای جدیدشان به شهروندان طبقه دوم یا سوم امریکایی تبدیل شدند. ما، آن‌هایی که در آفریقا ماندیم از حق حاکمیت ملی محروم شدیم و در سرزمین‌های خودمان شهروندان طبقه دوم را تشکیل می‌دادیم. امپریالیست‌ها برای سود خود و برای محدود کردن اراده و ظرفیت مقاومت ما به شیوه‌های آشکار و نهان جامعه‌های ما را دوباره سازمان دادند. و ما از سوی کسانی که اکنون با خوشحالی آن‌ها را “شرکای توسعه ” خود می‌خوانیم به سود سرمایه اروپایی قتل عام شدیم.
و بعد، رفقا، امپریالیسم جهان را در دو جنگ فاجعه بارجهانی غرق کرد. این جنگ‌ها بازهم سرمایه داری جهانی را بازسازی کرد، به سرمایه بسیارضعیف اروپایی اجازه داد مقاومت آفریقایی را سرکوب کند، دیگرکشورهای سرمایه داری ، به ویژه امریکا را استثنا کرد، و سودآور باقی ماند. امپریالیسم، به این ترتیب، عقب نشینی به استعمار نو را به اجراگذاشت، که بهره کشی و سرکوب افریقایی‌ها تحت حاکمیت نواستعمار، اما این بار تحت نظارت نخبگان محلی خائن امپریالیستی – اجتماعی شده که نهادهای غرب ساخته را اداره می‌کنند ادامه یافت – ملغمه‌ای برای مطالبات مردمی برای آزادی. ما تاکنون تقریبا 70 سال در برابر نو استعماربردباری و مقاومت کرده ایم.
اما، رفقا، نواستعمار، که هرگز چیزی بیش از یک آزمون تاکتیکی نبود، دوره خود را به پایان رسانده است. ترکیب مقاومت مداوم ما، بحران داحلی عمیق سیستم سرمایه‌داری جهانی، و ظهور یا ظهورمجدد نیروهای قدرتمند جدید جهانی مانند چین و روسیه ( ودیگر اعضا بریکس) دسترسی ترجیحی را که نواستعمار برای غرب تضمین می‌کند تهدید می‌کنند. حداقل، طبقات ممتاز آفریقای غربی درمی‌یابند که گزینه‌های جدیدی برای بهره کشی از ملت ما دارند، که با ریاکاری غرب کنترل نمی‌شوند ، و تلاش خود را برای” آزادی” از سرکردگی غربی گسترش می‌دهند. پرسش این است، که درپیش رو چه چیزی قرار دارد؟
دستورکارامپریالیسم روشن است. هدف آن از سرگرفتن کنترل مستقیم آفریقای غربی- اگر لازم باشد با نیروی نظامی- است. نیروی نظامی برای سرکوب مقاومت اجتماعی ومحروم کردن موثر رقبای غرب لازم خواهد شد. آینده ما آینده ای دشوار است. ایالات متحده و تمام قدرت‌های بزرگ اروپایی درحال حاضر با بستن یک سری قراردادهای شرم‌آور ” وضعیت نیروها” و ” همکاری و مساعدت امنیتی” به صورت نظامی درخاک ما حضور دارند. این توافق‌نامه ها مستقیما حق حاکمیت ملی ما را انکار و بی کفایتی رهبران ما را تایید می‌کنند. اکنون پایگاه های نظامی امریکا و فرانسه درآفریقای غربی ما را احاطه کرده اند. غرب به صورت عیب جویانه ای بحران‌های اجتماعی داخلی ما راکه (اغلب محصول خود استعماراست) ، وتهدید ” اسلام رزمنده” را که (مطلقا محصولی از نو استعمار) است برای واداشتن رهبران ما به تسلیم در برابر اشغال‌های نظامی بیشتر دستکاری می‌کند. و درحال حاضر رهبران کشورهای جامعه اقتصادی آفریقای غربی ECOWAS، در بیگانگی و ترس خود، برنامه ای را برای درگیری نظامی با کشورهای عضو جامعه افتصادی کشورهای آفریقای غربی که رهبران فاسد و ستم پیشه خود را برانداخته اند- به بهانه‌ی احیا ترتیبات ورشکسته قانون اساسی و سیستم‌های انتخاباتی فاسد – اعلام کرده است. درحالی که ما ازغصب قدرت نظامی حمایت نمی‌کنیم، اما یک چنین پاسخ نظامی( توسط رهبرانی که مشروعیت مردمی آن‌ها مشکوک است) هیچ راه حلی ارائه نمی‌کند. اقدام نظامی ECOWAS کنترل مردم ما بر سرنوشتشان را احیا نمی‌کند. درعوض، آتش سوزی بزرگ، فروپاشی اکثر”دموکراسی” های شکننده ما و صدها هزار کشته را برخواهد افروخت. اما، منابع راهبردی و گران‌بهای ما را دست نخورده برای بهره کشی امپریالیستی – که همه این‌ها برای غرب مهم است- باقی خواهد گذاشت.
آیا این امر می‌تواند رخ دهد؟ می‌دانم، دیوانگی به نظر می‌آید. اما، همان طور که مشاهده می‌شود، این اولین باری نخواهد بود که امپریالیسم دست به کشتار مردم ما و حفظ سود دست می زند. به علاوه درحال حاضر نیروهای غربی در سراسر آفریقای غربی مستقرهستند و تکثیر می‌شوند. می‌دانیم که ازهم گسیختن و نابود کردن زندگی فلسطین، سوریه، و دیگر کشورهای خاورمیانه برای محافظت از دولت آپارتاید اسرائیل برای امپریالیسم چقدر ساده است. و اخیرا همه شاهد بودیم که امریکا و متحدان آن در ناتو چقدر برای نابودی جان‌ها در اوکراین و تحریک فدراسیون روسیه مسلح به سلاح هسته ای یا نابودی صنعت نیمه رسانای تایوان ( و شاید کل جزیره) برای جلوگیری از سقوط دوباره و به حق این صنعت زیر کنترل جمهوری خلق چین آمادگی دارند. می‌دانیم که خشونت و بی اعتنایی امپریالیسم هیچ حد و مرزی ندارد.
ما یا باید دست به خود سازماندهی بزنیم یا واژگونی تندی را تحمل کنیم. ما به عنوان جنبش‌های ملی و بخشی نمی‌توانیم با این واژگونی و تهدیدهای بسیاری که با آن مواجهیم مقابله کنیم. ما باید یا متحد وازلحاظ سیاسی گسترده شویم، یا با بازاستعمارامپریالیستی رو در رو شویم. حتی اگر ما از استعمار مستقیم بگریزیم، غرب بازهم قصد کنترل منابع زیرزمینی، مالی وتجارت ( ازجمه پول های ملی) ما را خواهد داشت. امپریالیسم برای تعمیق کنترل خود بر خاک، منابع آبی، جنگل‌ها، بذرها- وتفکر– ما تلاش می‌کند. مثلا، رفقا، درهمین لحظه‌ای که صحبت می‌کنیم، تمام کشورهای ما دچار بحران‌های وحشتناکی هستند. رهبران بی مسئولیت ما درهمکاری با سفته بازان مالی غربی مارا در افتضاح بدهی جدیدی غرق کرده اند. تمام کشورهای ما به سوی صندوق بین‌المللی پول راهپیمایی می‌کنند تا با اقدامات ریاضتی موافقت کند و توسعه را به عقب بیندازد تا مطمئن شود که سفته بازان مالی که روی دادن وام بی مسئولیت قمار می‌کنند و می‌بازند به هزینه نیازها و خواسته‌های مشروع مردم بی گناه ما به سلامت به سر می برند. ریاضت روی کارت‌ها ناگزیراست و به نا آرامی ختم می‌شود. لازم نیست برای پیش بینی اعتصاب‌ها، شورش‌ها، کودتاها، قیام‌ها، انقلاب‌ها و سقوط دولت‌ها پیامبر باشی. ما هم اکنون حقه بازی و سرکوب دولت را می بینیم. رفقا، خاطرنشان کردن حرص و ولخرجی که ما را به این بدبختی کشانده است کافی نیست. ما، به عنوان نیروهای ضد امپریالیست، باید یک برنامه پاسخ داشته باشیم. ما باید رهبری را برای مردم خودمان در حفظ و پیشبرد توسعه فراهم آوریم و آن‌ها را متقاعد کنیم که می‌توانند دربرابر سرکوب همان دولت‌هایی که در وحله اول این بحران‌ها راایجاد کرده‌اند مقاومت کنند. ما باید برنامه‌های جمع آوری بدهی صندوق بین المللی پول را رد کنیم. ما باید دراین همایش آغاز کنیم و در تشکیلاتی که درطی چند روز آینده بنا می‌کنیم بیندیشم که به این چالش‌ها چگونه پاسخ دهیم و ازآن (اندیشه)ها برای ساختن چیزی جدید، سالم وپایداراستفاده کنیم. رفقا، این وظیفه ماست. به همین خاطر در این جا گردهم آمده ایم.
رفقا، این کنفرانس ضدامپریالیسم یا پان افریقانیسم ” خلق” نخواهد کرد. (این) هر دو تاریخی طولانی وشریف دارند. آن‌ها مانند رودخانه‌های خروشانی همراه با پیچش‌ها و چرخش‌ها- و با شاخه‌های بسیار- به سوی دریا روان هستند. آن‌چه ما به مثابه آفریقای غربی، امیدواریم در اینجا به آن دست یابیم تبدیل شدن به شاخه‌ای برای جریان سراسری و کمک به آن درعبوربه اقیانوس است. امروز زمانی برای بحث درباره آن سنت گرانسر وجود ندارد. بسیاری از شما آن را می‌دانید و بهتراز من می‌توانید آن را نشان دهید. شاید، درطی بررسی‌ها، اندکی از آن مطرح شود. کافی است بگویم که صدها سازمان در آفریقای غربی مشی ضد امپریالیستی و پان افریقایی را برای حل مشکلات منطقه ما بیان می‌کنند. شاید هزاران (سازمان) هم به صورت غریزی موضع ما را دارند، اما آن‌ها را مانند ما بیان نمی‌کنند. و صدهامیلیون نفرآن چنان که ما اطلاع داریم با اطلاعات و انتخاب‌ها مقابله می‌کنند، می‌توانند با افریقای ضد امپریالیستِ متحد شده همکاری کنند. برای مطرح کردن اطلاعات درست در برابر این سازمان‌ها و اعضا آن‌ها چه می‌کنیم؟ چگونه به آن‌ها کمک می‌کنیم انتخاب‌های درست را انجام دهند و (براساس این انتخاب ها) عمل کنند؟
بسیاری از ما به دنبال ضد انقلاب بزرگ نئولیبرالی دهه‌های ۷۰،۸۰ و ۹۰ از ناکامی، انزوا، و خطر رنج برده‌ایم. و بسیاری از ما از اواخر دهه ۹۰ به این سو، توانستیم تنها سرمان را از جان پناه بیرون بیاوریم تا چشم انداز ویرانه، غارت شده و تحت سلطه ان جی او های هوادار غربی را ببینیم. اما دیدیم که امپریالیسم دست و پا می‌زد. وشایعه احیا فعالیت توده‌ای گسترده ضد امپریالیستی جهانی را شنیدیم. ما امیدوار شدیم که رودخانه پیچ دیگری را پشت سرگذاشته و دوباره به سوی دریا جریان دارد. وبرای آماده شدن برای ازسرگیری مبارزه علنی کارکردیم. سازمان‌هایی مانند SMG (جنبش سوسیالیستی غنا) ظهورکرد یا از “اختفا” خارج شد. (وضعیت) امروز، بدون این رزمجویان چشم به راه و سازمان‌های آن‌ها، نمی توانست امکان پذیر باشد.
یک واقعه حیاتی در تاریخ کنفرانس امروز کنفرانس سوم پان افریقانیسم امروز بود که درسال ۲۰۱۸ دراین هتل برگزارشد، که برخی از شما درآن شرکت کردید و اکثر شما (مباحث) آن را خوانده اید. کنفرانس سوم پان افریقانیسم امروز ۳۵۰ فعال را از ۶۲ کشور برای مورد بحث قرار دادن ضد امپریالیسم وپروژه پان افریقانیسم امروز چه شکلی می‌تواند باشد گردهم آورد. آن کنفرانس با مراسم ابتکاری ” وقتی که جهان به وینبا Winneba آمد” بزرگ‌ترین همایش جنبش‌های توده ای قاره در۵۰ سال گذشته بود. SMG به فراهم آوردن حمایت محلی (از آن کنفرانس) افتخار می‌کند. IPA (ابتکار اقدام فقر) و PAT( پان افریقانیسم امروز)، که به سازماندهی کمک کردند، برای تحریک، تسهیل و هماهنگ کردن سازمان توده ای ضد امپریالیست، ضد استعمار و ضد نژادپرستی” درحال پیشرفت ” هستند. ما درجنبش سوسیالیستی غنا افتخار شرکت درهر دو کنفرانس را داریم، و امیدواریم که به دنبال بررسی‌ها، سازمان‌های بیشتری از سازمان‌های اینجا، به صورت مستقلی به این کارپایه‌ها متعهد و در تقویت کارجمعی ما شرکت خواهند کرد. قطعا امیدواریم که ما هم به صورت جمعی به آن‌ها متعهد بمانیم.
رفقا، ما با اندیشه‌های سازنده ای که مبارزه درمنطقه ما علیه نیروهای ضد دموکراتیک و امپریالیسم را ارتقاء می دهد به پیش رو چشم داریم. ما درگیر مبارزه مرگ و زندگی هستیم. ما نمی‌توانیم شکست بخوریم. تاریخ باردیگر درسمت ماست. رودخانه بازهم گوشه ای را چرخیده است و ساحل در چشم انداز است. مبارزه ادامه دارد.
زنده باد همبستگی و مبارزه زحمتکشان آفریقای غربی !
زنده باد همبستگی و مبارزه زحمتکشان جنوب جهان!
زندهباد همبستگی و مبارزه تمام زحمتکشان جهان!
متشکرم
سرچشمه : پورت ساید
