بیش از یک ماه از آغاز سال تحصیلی می‌گذرد، اما همچنان بسیاری از کلاس‌های درس خالی از معلمان هستند؛ بنا بر گزارش‌هایی که نهادهای آماری حکومتی اعلام کرده‌اند، کمبود حدود ۳۱۰ هزار معلم، آموزش و پرورش کشور را دچار اختلال بی‌سابقه‌ای کرده‌است که منجر به نارضایتی گسترده ما دانش‌آموزان، خانواده‌هایمان و معلمان شده است.
هفته‌ها از آغاز سال تحصیلی جدید می‌گذرد؛ با وجود مشکلات عدیده و بی‌انتهایی که هرساله با آنها روبرو می‌شدیم؛ نظیر: بی‌امکانات بودن مدارس، نبود ایمنی، کمبود مدرسه و معلم، آموزش کالایی شده و اعیانی شدن تحصیل باکیفیت، هزینه‌های نجومی تحصیلات، اجباری بودن دروس ایدئولوژیک اسلامی-حکومتی، مافیای کنکور، بازماندن از تحصیل دانش‌آموزان به دلیل ناتوانی اقتصادی خانواده‌ها و به علاوه، به تازگی، محرومیت از تحصیل دانش‌آموزانی که در جریان انقلاب زن زندگی آزادی فعال بوده‌اند و چندین فاکتور دیگر که سیستم آموزش و پرورش کشور را تبدیل به سیستمی کاملا مفلوک و ناتوان و عقیدتی و سرکوبگر کرده است، امسال آنچنان کمبود معلم در مدارس وجود دارد که دیگر مشکلات و موانع، به نظر حاشیه‌ای شده‌اند!
حکومتی که در سرکوب و صدور حکم برای معلمان حق‌طلب و آگاه و مبارز، دقیق عمل می‌کند و حتی اجازه نمی‌دهد که شورا و انجمن‌های صنفی معلمان به کار خودشان ادامه دهند، حکومتی که حواسش هست آرمیتا گراوند را به خاطر حجابش به این روز بیاندازد، حکومتی که کودک‌کش است و کیان و سارینا و نیکا و امثال این عزیزان را به خاطر فریادهای زن زندگی_آزادی ایشان، حذف فیزیکی می‌کند؛ ثابت کرد که نه تنها نمی‌تواند وضعیت آموزش و پرورش را حتی کمی بهبود دهد؛ بلکه در مهیا کردن همان حداقل‌های هرساله هم ناتوان‌تر شده.
مدارسی که بنا بر نقش‌آفرینی دانش‌آموزان انقلابی، پیشرو و رادیکال در همراهی با معلمان مبارز در سراسر کشور، در سیزده ماه اخیر تبدیل به یکی از مراکز جدید مبارزه علیه جمهوری اسلامی شده‌اند، با توجه به مقدمه ذکر شده، حالا تحت یکی از شدیدترین حملات سرکوبگرانه ایدئولوژیک حکومت قرار دارد.
معلم بودن که همیشه برابر بوده با «زیر ذره‌بین حکومت بودن»، بیش از پیش در حال تبدیل شدن به شغلی «تحت نظر» است؛ همانطور که در دانشگاه‌ها شاهد حمله به اساتید مستقل از حکومت هستیم، در مدارس هم حمله‌ای بی‌سابقه به ساختار کنونی مدارس انجام گرفته که نتیجه ایستادگی و مبارزه دانش‌آموزان و معلمان انقلابی و پیشرو علیه حکومت است؛ حمله‌ای که نمودهای پیشین آن خصوصا در یکسال اخیر؛ حملات شیمیایی به مدارس، تحمیل و اجبار دین و مذهب و حجاب، استخدام ۲۴ هزار آخوند در مدارس و به کارگیری نیروهای امنیتی فاقد صلاحیت در قالب مدیر و معلم بوده است.
این مشکل ما دانش‌آموزان و حکومت، مشکلی سیاسی است که باید از طرف ما پاسخی سیاسی بگیرد. ما دانش‌آموزان در یک سال گذشته به این معضل پاسخ داده‌ایم و آنهم ادامه مبارزات تا پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی و سرنگونی جمهوری اسلامی است. در عین حال ما خواهان یک نظام آموزشی سکولار، غیرکالایی، با کیفیت و برابر برای همگان هستیم. ما خواهان آزاد شدن و برگشت به کار همه معلمان بازداشت شده، رد صلاحیت شده، بازخرید شده و اخراج شده بخاطر اعتراض به این شرایط و بلند کردن صدای مطالبات معلمان هستیم. این یک مطالبه سراسری در بین ما دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌هایمان است که باید با متشکل‌تر شدن و هماهنگی سراسری آن را بدست آوریم.
همه نیروهای عقیدتی، جاسوس و خرافات پرور که تحت عنوان معلم و مدیر و … به مدارس آمده‌اند، باید از مدارس اخراج شوند. جای آنها در مدارس نیست.
تشگل دانش‌آموزان انقلابی بوشهر
تشکل دانش‌آموزان انقلابی تهران
