بیدارزنی: دو هفته‌ی گذشته با خبر قتل حکومتی آرمیتا گراوند و حواشی خاکسپاری او به‌سر شد. این مراسم هر چند زیر فشارهای شدید امنیتی برگزار شد، اما همچنان با حضور گسترده‌ی جمعی مردمی و دانشجویان همراه بود، در این مراسم شعارهای بسیاری سر داده شد و ۶۲ زن بازداشت و به زندان‌های اوین و قرچک منتقل شدند.
۱۴ نفر از زنان بازداشتی حاضر در زندان قرچک با سرعتی حداکثری تنها یک هفته پس از بازداشت در تاریخ ۱۵ آبان‌ماه در دادگاه انقلاب، محاکمه شدند. در میان افراد بازداشت شده زنانی از تشکل‌های دانشجویی، وکلا و خانواده‌های دادخواه نیز دیده می‌شد.
طی دو هفته اخیر فشار بر فعالین زن کرد نیز افزایش یافته است. تایید احکام حبس‌های سنگین ۷ و ۱۰ سال برای سکینه پروانه و سروه پورمحمدی، تنها گوشه‌ای از این سرکوب‌های مضاعف است، آن هم در حالی که همچنان «پخشان عزیزی» و «وریشه مرادی» با پرونده‌سازی امنیتی و اتهامات واهی در بازداشت به سر می‌برند و خبری از وضعیت آنان در دست نیست.
صدور احکام فله‌ای حبس و زندان به قوت خود باقی است، مهسا یزدانی مادر دادخواه محمد جواد زاهدی در دادگاه انقلاب ساری به ۱۳ سال حبس محکوم شد. فرزند ۲۰ ساله او سال گذشته در خلال قیام ژینا در آمل کشته شد و هنوز مقامات نظامی شهر، قاتل او را شناسایی نکرده است.
منیژه موذن خبرنگار و فعال حقوق زنان در تهران نیز روز ۱۷ آبان بازداشت شد. پس از آن خبر مربوط به بازداشت مهناز طراح و شقایق مرادی نیز منتشر شد. این زنان فعال بازداشتی همچنان در مکانی نامعلوم تحت بازجویی قرار دارند.
از سوی دیگر تعجیل در صدور اجرای احکام حبس، با سرعتی حداکثری در جریان است. اجرای احکام ریحانه انصاری، نسیم سلطان‌بیگی و سعیده شفیعی نیز از دیگر فشارها بر فعالین زنان است.
تمامی این موارد به بازداشت‌های بسیار گسترده‌ی طیف‌های مختلفی از فعالان مدنی زن در شهر رشت، پیوند می‌خورد. روز شنبه ۲۰ آبان‌ماه، بیش از ده زن در شهر رشت بازداشت شدند که تاکنون هویت نینا گلستانی، رزیتا رجایی، آناهیتا حجازی، نسیم طواف زاده و هلاله ناطق مشخص شده است. بازداشتی‌ها از نویسندگان و فعالین اجتماعی شهر هستند. این دومین بازداشت فله‌ای زنان طی چند ماه اخیر در استان گیلان است.
آمار بازداشت‌ها و تشدید فشارهای امنیتی علیه زنان در سطح کشور، آن هم تنها در دو هفته به قدری است که می‌تواند انجام هر کنشی را غیرممکن سازد، اما شاهد آن هستیم که از خیابان و دانشگاه‌ها (هرچند زیر شدیدترین رصدهای امنیتی) تا زندان‌ها، این زنان هستند که علیه کلیتی از ارتجاع چندگانه، ایستاده‌اند. طی همین دو روز گذشته فراخوان اعتصاب دانشگاه تربیت‌مدرس در اعتراض به فشارهای حراست و خفقان در فضای دانشگاه منتشر شد، اعتصابی که علی‌رغم رصد امنیتی در دانشگاه، شکل گرفت و طیف‌های بسیاری از دانشجویان را همراه کرد. علی‌رغم رژه‌ی نیروهای مختلف ناجا، لباس شخصی و سپاه و‌همچنین تصویربرداری از زنان در مترو و خیابان، اما باز هم زنان با پوشش اختیاری و بدون حجاب اجباری به خیابان می‌آیند. این وضعیت در زندان‌ها نیز برقرار است و دانشجویانی نظیر آرمیتا پاویر و دیگر زندانیان در زندان با اهرم اعتصاب غذا، مطالبات و حق آزادی خود را فریاد می‌زنند و علیه انواع سرکوب‌ها مقاومت می‌کنند.
تشدید فشارها و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه زنان بسیار و بیش از پیش افزایش یافته است. تبعیض و شرایط اشد خشونت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و همچنین خشونت‌های خانگی (آن‌چنان که آمار بالا و دهشتناک قتل‌های ناموسی و زن‌کشی‌ها به ما می‌گوید) چنان بر زندگی زنان سایه انداخته که چاره‌ای جز ایستادگی و مقاومت باقی نمانده است.
