در پاریس بیستویکمین نشست بینالمللی تغییرات آبوهوایی برگزار میشود.
برایناساس فعالان محیطزیستی، استادان دانشگاه و فعالان چپ در بیانیهای که به امضای افرادی چون نوام چامسکی، نائومی کلاین، میشل لووی و دیگران رسیده است مواضع و راهکارهای حقیقی توقف روند تغییرات زیانبار اقلیمی را برشمردهاند.
این بیانیه با عنوان «مانیفست: پویش برای توقف جنایات اقلیمی!» منتشر شده است.
فراخوان پویش تودهای در پاریس با اعلام تصمیم و اراده جمعی برای توقف جنایات اقلیمی و باقینگهداشتن سوختهای فسیلی در زمین منتشر شده است. متن این فراخوان که تاکنون با استقبال روبهرو شده در ادامه میآید:
ما در یک بزنگاه بهسر میبریم. ما نمیخواهیم مجبور به ادامه زندگی در جهانی باشیم که به طور آشکاری غیرقابل زیست شده است. از جزایر اقیانوس آرام جنوبی تا سواحل لوییزیانا، از مالدیو تا ساحل (صحرای نیمهخشک در آفریقا)، از گرینلند (جزیرهای خودمختار متعلق به دانمارک) تا رشتهکوههای آلپ، زندگی روزمره میلیونهانفر از ما در نتیجه تبعات تغییر اقلیمی دچار اخلال شده است. اسیدیشدن اقیانوسها، به زیر آبرفتن جزایر، مهاجرت اجباری در شبهقاره هند و آفریقا، گردبادها و توفانهای سهمگین مکرر و زوال محیطزیست، همه گونهها و اکوسیستمها را تحتتأثیر قرار داده و حق زندگی آیندگان را با تهدید مواجه کرده است.
درعینحال همه ما بهطور یکسان تحتتأثیر اثرات تغییر اقلیم نیستیم: بومیان و جوامع روستایی و فقیر در شمال و جنوب در خط مقدمِ بیشترین تأثیرپذیری از آن و دیگر اثرات مخربش قرار دارند. این اتفاق ناگهان رخ نداده است. دههها آزادسازی مبادلات اقتصادی و سرمایهگذاری، ظرفیت دولتها در مواجهه با بحرانهای اقلیمی را کاهش داده است. در هر مرحلهای نیروهای قدرتمند – شرکتهای سهامی سوختهای فسیلی، شرکتهای تجاری-کشاورزی، مؤسسات مالی، اقتصاددانان متعصب، شکاکان و ناباوران و حکومتهای سودگرا- در راه ترویج روشهای اشتباه بودهاند. ۹۰ شرکت مسئول تولید و انتشار دوسوم گازهای گلخانهای در سطح جهان هستند.
راهحل واقعی برای معضل تغییر اقلیم، قدرت و ثروت اینان را و ایدئولوژی بازار آزاد و آن ساختار و کمکهای بلاعوض دولتی را که اینان را حمایت و منافعشان را تضمین میکند، تهدید خواهد کرد. در آستانه کنفرانس جهانی محیطزیست در پاریس، ما تصمیم و ارادهمان را برای باقیگذاشتن سوختهای فسیلی در زمین اعلام میداریم. این تنها راه پیشرویمان است. بهطورمشخص، حکومتها باید حمایت مالی از صنایع مبتنیبر سوخت فسیلی را پایان دهند و از استخراج ۸۰ درصد باقیمانده ذخایر سوختهای فسیلی دست بردارند. ما میدانیم این به معنای یک حرکت تاریخی بزرگ است.
ما منتظر نخواهیم ماند تا دولتها این اتفاق را صورت دهند. بردهداری و آپارتاید با خواست دولتها از بین نرفت. بسیج تودهای و مطالبه عمومی، راهی جز این برای رهبران سیاسی باقی نگذاشت.
وضعیت امروز پرمخاطره است. بااینحال فرصت یگانهای برای تقویت دموکراسی، برای ازبینبردن قدرت سیاسی شرکتهای بزرگ و برای تغییر ریشهای روش تولید و مصرف در اختیارمان است. پایان عصر سوختهای فسیلی یکی از مهمترین گامها بهسوی جامعه پایدار و عادلانهای است که نیاز داریم.
ما این فرصت تاریخی را، چه در پاریس یا هرکجای دیگر و چه امروز یا هرروز دیگر، از دست نخواهیم داد.
ترجمه: محمدرضا جعفری، شرق