طبق گزارشات در پاییز ۱۴۰۲ دست کم ۶ دانش آموز به شکلی مشابه در آبدانان استان ایلام به زندگی خود پایان داده اند که در رسانه ها از آن به خودکشی سریالی دانش آموزان یاد شده است. پیش تر هم در شهرهای دیگر چند دانش آموز دست به خودکشی زده بودند.
پر واضح است که این دانش آموزان از شرایط اقتصادی و اجتماعی و سیاسی موجود که جمهوری اسلامی مسبب آن است منزجر بوده و به آن اعتراض داشتند، و چنان از حال و آینده ناروشن خود رنج می برده و از خود بیگانه شده اند که متاسفانه راه پیش رو را گرفتن جان خود گزیدند.
جمهوری اسلامی به عنوان حکومتی که دهه هاست فقر و فلاکت و ناامنی را به اکثریت مردم ایران تحمیل کرده، هر بار که “اعتراضات سراسری” رخ میدهد تمام تلاش خود را میکند تا با اقدامات سرکوبگرایانه، اعتراضات را کنترل و حلقه فشار را بر همه نیروهای معترض و مردم تنگ تر کند و افق روشنی که اعتراضات و در متاخرترین واقعه تاریخی “انقلاب زن زندگی آزادی” پیش چشم ما مردم می گذارد را با تزریق روحیه افسرده و یاس و ناامیدی بخصوص در بین نسل نوجوان و جوانان، به افقی تیره و تار تبدیل کند.
در چنین شرایطی، نوجوانان و جوانان و زنان خسته از این شرایط اسفناک باید بدانند که برای ریشه کن کردن فقط و فلاکت، برای دستیابی به آینده روشن، به حقوق آزاد و برابر و امنیت فردی و اجتماعی، برای نجات همه انسانهای دربند، تنها و تنها راه، سرنگونی جمهوری اسلامی با پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی به عنوان یک فرصت تاریخی در دستان ماست.
انقلاب زنانه ضمن ابزار تاسف عمیق از خودکشی این دانش آموزان، این گلهای نوشکفته به نامهای رسانه ای شده فائزه سعادت ۱۷ ساله، باران قنبری ۱۳ ساله، افروز عبداللهی، آنیتا نوری ۱۷ ساله، و عبدالهی، و آنهایی که هنوز نامشان در رسانه ها نیامده، و ضمن تسلیت به خانواده و دوستان و نزدیکان آنها، اعلام می دارد که خودکشی اصلا و ابدا راه حل برون رفت از این شرایط نیست؛ چه بسا خودکشی نوجوانان و جوانان و زنان، باعث سرخوشی حکومتی می شود که پیام آور مرگ است و در زندانها و خیابانها میکُشد و زبانش هم دراز است.
انقلاب زنانه تاکید دارد برای مقابله با حکومت آدمکُش باید زنده ماند و جنگید، لذا این یک ضرورت تاریخی و حیاتی است که تک تک انسانهایی که دل در گرو آزادی دارند، خشم و انزجار خود از وضع موجود را به نیروی اعتراض و انقلاب علیه مسبب این شرایط که رژیم اسلامی باشد تبدیل کنند.
اینجا نقش فعالین جنبشهای اعتراضی از جمله فعالین جنبش دفاع از حقوق کودک، جنبش زنان، دانش آموزی و دانشجویی، و نقش معلمان و خانواده های آگاه در حمایت از دانش آموزان به عنوان یکی از گروههای آسیب پذیر و حمایت از آنها و دادن افقی روشن، بسیار حائز اهمیت است. تشکیل “شوراهای مردمی” در دبیرستانها، محلات و سطح شهرهای مختلف ایران، گردهم آمدن حول محورهای معین در بستر انقلاب زن زندگی آزادی، میتواند امید را در دلها به ویژه دلهای نوجوانان و جوانان زنده نگه دارد و با فعال نگهداشتن آنها در مسیر تغییر ریشه ای وضع موجود، از فشارهای موجود روی افراد آسیب پذیر بکاهد، روحیه افسرده و غم‌زده را کاهش دهد و به میزان قابل توجهی از خودکُشی ها جلوگیری کند.
انقلاب زنانه بار دیگر برای جانهایی که مستقیم و غیرمستقیم از دست رفته‌اند و مسبب آن جمهوری اسلامی بوده، اعلام دادخواهی میکند و تاکید دارد که تنها و تنها “تداوم اعتراضات و مبارزه انقلابی” می تواند این شرایط تیره و تار را به روشنایی تغییر دهد.
انقلاب زنانه
۴ دی ۱۴۰۲
