حزب سبزهای آلمان که دهه هفتاد با دمیدن بر شیپور پاسیفیست بودن و برچیدن سلاح های اتمی درجهان، خود را پرچم دار و مدافع محیط زیست معرفی کرده بود. توانست با شعار عدم شرکت در قدرت، در جهت تامین و گسترش دمکراسی جنبشی از پایین؛ به وزنه‌ای در شرایط بعد از جنگ جهانی دوم، در بین جوانان و نیروهای چپ منتقد “اتحاد جماهیر شوروی” و ناتو ، تبدیل شود.
پس از شکست” بلوک شرق ” و منحل شدن پیمان نظامی ورشو و زمزمه عدم ضرورت وجودی ناتو، قتل ابهام آمیز پترا کلی، بنیانگذار و رهبر کاریزماتیک حزب سبزها و گرت باستیان، که توام با قدرت گیری هرچه بیشتر یوشکا فیشر در ایالت هسن بود. “سبزها” تحت عنوان پیشبرد سیاست “رئال پلیتیک “، راه به سوی ایفای نقش از طریق شرکت در حکومت فدرال را دنبال کردند.
این اتفاق با خارج شدن افرادی نظیر یوتا دیتفورت و بخشی از بنیانگداران حزب سبزها همراه بود که پرنسیب های اولیه خود را به همراه داشتند.
حزب سبزها که پس ازفروپاشی بلوک شرق با وحدت دو بخش غرب و شرق آلمان، به نام BÜNDNIS 90/DIE GRÜNEN “گرونه/بوندس نوینسیش” شناخته می‌شود درسال ۱۹۹۸ به همراه سوسیال دمکرات‌ها، دولت ” قرمز و سبز” فدرال را تشکیل دادند. آنان با برشی رادیکال توانستند آلمان را، که تا آن زمان لنگ لنگان در پس سیاست اقتصادی نئولیبرالیسم درحرکت بود، با شتابی سیل آسا وارد همه جوانب و نیازهای آن کنند. و پیشتاز تغییر بسیاری از” قوانین دست و پاگیر” باشند! آنان در همگامی با فراکسیون‌های دست راستی، بندهایی از قانون اساسی را که در پی شکست فاشیسم در جنگ جهانی دوم به آلمان تحمیل شده بود؛ ازجمله داشتن نیروی نظامی مستقل و حضور نظامی در مناقشه ها، درهمدستی با احزاب دست راستی که برغم سالها تلاش در این راه ناکام مانده بودند، از سر راه دولت های آلمان بردارند.
بامشارکت حزب سبزها در دولت جمهوری فدرال برای اولین باربود که آلمان توانست درجنگ ها در کنار اعضای ناتو حضور و نقش خود را ایفا کند!
این گردش براست تا بدانجا پیش رفت ،که گوی سبقت از حزب سوسیال دمکرات ربوده شد! بگونه ای .که سوسیال دمکرات ها گاها بافشارمضاعفی از سوی آنان درطرح و پیشبرد سیاست مستقل نظامی آلمان گاها مواجه بودند.
در دوره اخیر شرکت آنها در حکومت، که به فاصله کوتاهی قبل از جنگ روسیه و اوکراین صورت گرفت، خود محرک جنگ شده اند! به گونه ای که گویا تاملی در اما و اگر جنگ ها در این حزب دیگرنشانی ندارد!
حزبی که به دلیل زباله نیروگاهای اتمی خواهان پایان دادن به تولید انرژی هسته ای در آلمان، اروپا وجهان بود، هفته پیش رهبر سابق اش (یوشکا فیشر که به خاطر نظریه و عمل به سیاست خاورمیانه اش جوایز و پاداش هایی گرفته بود!) خواهان مسلح شدن اروپا به سلاح اتمی است. این در حالیست که فرانسه و انگلیس به سلاح اتمی مجهز هستند و امریکا نیز بخشی از کلاهک های هستی اش را در آلمان مستقر کرده است، بنابراین منظور او چیزی جز تولید مستقیم سلاح اتمی توسط آلمان چه می تواند باشد؟
به دنبال صحبت یوشکا فیشر در روز دوشنبه، هشتم ژانویه خانم بربوک وزیر امور خارجه آلمان که او نیز از حزب سبزهاست خواهان فروش ایُروفایتر Eurofighter (جت های جنگنده مدرن) به عربستان سعودی شده است، امری که پس از قتل و مثله کردن خاشقچی خبرنگار عربستان سعودی درترکیه توسط بن سلمان (برغم فشارهای لابی های صنایع نظامی) حداقل هنوز در آمریکا مورد سئوال است و در چارچوب لیبرال دمکراسی آمریکا با افشاگری رسانه های مستقل، تحویل و فروش سلاح به عربستان سعودی هنور به راحتی ممکن نیست.
گویا رهبری حزب سبزها لابی صنایع نطامی هستند که در جهت گسترش و فروش سلاح تحت عناوین مختلف گوی سبقت را از احزاب دست راستی ربوده اند.
آنچه دیگر نشانی در حزب سبز ندارد پاسیفیست بودن، سبز و مدافع محیط زیست بودن است. زیرا در حهان امروز دیگر نمی توان هم برطبل جنگ کوبید وهم مدافع محیط زیست بود. عدالت اجتماعی و (سوسیالیسم سبز) پیشکش شان!
این در شرایطی است که چپ آلمان عملا وجود خارجی ندارد و راست افراطی و نئوفاشیسم همچنان درحال گسترش است و حزب دمکرات مسیحی نیز در حال شقه شدن در جهت راست افراطی گام بر می دارد!
با نگاهی به اوضاع سیاسی و اقتصادی آلمان و آرایش نیروهای سیاسی در آن با توجه به اوضاع جهانی می‌توان اکنون به روشنی گفت :
” جرس فریاد می‌دارد که بر بندید محمل ها “
این پروسه محدود به آلمان نیست. در هلند هم حزب سبزهای چپ و حزب سوسیالیست چپ همین مسیر رو طی میکنند. هردو حزب در برابر عملیات نسل کشی اسراییل در فلسطین سکوت کرده اند. کار به جایی رسیده که دفاع از مردم فلسطین در این احزاب ممنوع هست.