با درگذشت محمدرضا شجریان، چهره هنرمند و ماندگار موسیقی ایران (خواننده، آهنگساز، نوازنده، آموزگار، خطاط، و ابداع کننده برخی سازها در زمینه موسیقی ایرانی) توقف چندساله جریان آفرینشهای هنری او بر اثر بیماریش روز پنجشنبه ۱۷ مهرماه ۹۹ به خلئی دردناک در عرصه هنر موسیقی روزگار ما انجامید و کور سوی امید مردم، هنردوستان، و هنرمندان کشورمان به نجات او از بیماری بهیأس تبدیل شد و در پی آن اندوهشان را بهشیوههایی گوناگون ابراز کردند. هنر آواز ایران بهیمن تواناییهای خارقالعاده هنری و فنی شجریان- بنا بهنظر صاحبنظران و هنرمندان این عرصه- نهتنها نزد مردم میهن ما بهمراتبی بسیار عالی ارتقا یافت، بلکه جلوههایی از آن نزد اهل هنر در جهان، ازجمله هنرمندی برجسته همچون پاواروتی، استقبال شد. گستردگی دامنه هنر شجریان را در سخن یکی از برجستگان عرصه آواز ایران یعنی زندهیاد “فاختهای” (حسین قوامی) بهنقل از “سایه” میتوان شنید. قوامی گفته بود: “توی آواز هر کاری که ما آرزو داشتیم و نتونستیم انجام بدیم، آقای شجریان کرده.”
شبکههای خبری صداوسیمای جمهوری اسلامی پس از درگذشت شجریان در بعدازظهر پنجشنبه ۱۷ مهرماه ۹۹ با فاصلهای کم خبر آن را پوشش دادند و با متنهایی که محتوای آنها چیزی جز فخر کردن به هنرمندی که سالها تا آخرین لحظه حیات از این دستگاه بهدلیل خودکامگی و سیاستهای ضد مردمی آن روی برگردانده بود، معنای دیگری نداشت. این شبکهها با تلاش به بهاصطلاح مالِ خود کردن چهره هنری برجستهای چون شجریان از پیامهای تسلیت رئیسجمهور و وزیر ارشاد- رئیس دستگاه سانسور هنر ستیز- بهمناسبت مرگ شجریان و ابراز تأسف از آن گفتند. زندهیاد شجریان غیر از آن که پیشتر به پخش آثارش در قالب ویدئو کلیبهای دست پخت صدا و سیما و بدون اجازه او اعتراض کرد و مانع پخش آثارش از این دستگاه شد- اقدامی که کینه کارگزاران آن را بهدنبال داشت- در جریان جنبش سبز هم جانب مردم معترض را گرفت و علاوه بر اینکه با صراحت ترهات رئیسجمهور عوام فریب احمدی نژاد را که معترضان را یک مشت خس و خاشاک نامید با صراحت پاسخ داد، ترانه معروف “تفنگت را زمین بگذار” (با شعر فریدون مشیری) را خطاب به سلاحبدستان فریب خورده و اجیر شده رژیم خواند. این ترانه تأثیری روشنگر در شرایط آن روز ایران بر جامعه داشت. دیده نشد که زندهیاد شجریان زینتالمجالس برنامههای مبتذل و هدفمند صداوسیمای ارتجاع گردد یا با رجال جمهوری اسلامی عکس یادگاری بگیرد. حفظ این پرنسیپ از سوی چهرهای که هر دم صدا و هنرش از سوی سران رژیم در معرض نگاه، کنترل، و نیت سوءِ استفاده از شهرت مردمیاش قرار دارد کاریست بسیار دشوار که از کمتر صاحب شهرتی برمیآید. شجریان تا آخر حیاتش شأن والای یک هنرمند مردمی را حفظ کرد. محمدرضا شجریان در حضورها و اجراهایش همواره در برابر مردم خضوع میکرد و در برابرحاکمان سرکشی، چندان که آموختن از او بسیار شایسته است و شایسته خواهد بود. حزب توده ایران، هواداران، و اعضای حزب، درگذشت هنرمند بزرگ ایران را به خانواده شجریان، به مردم ایران، و به همه هنردوستان و هنرمندان میهنمان تسلیت میگوید. یادش گرامی باد.
حزب تودۀ ایران
۱۸ مهره ماه ۱۳۹۹
