جناب مهجوریان نماری با أساس اندیشه ات در رابطه با ماهیت و أهداف احزاب سیاسی کاملاً موافق ام. خواندن نقدهای أساسی ات به حزب گرایی و یا تحزب و تفکر دگماتیک حزبیت به تلاش کردن نیروهای جوان کمک می کند تا با چشمان بسته و نا بینا از خودستایی ها ی احزاب برای تحقق آزادی های فردی، اجتماعی و رفاه و عدالت به سوی احزاب رنگارنگ گراییده نشوند. در کنار مردم بودن و اندیشیدن برای شناخت جهان کنونی و یافتن راه و روش برون رفت از نارسایی ها و بحران ها و تحقق خواست های به حق مردم با رسیدن به حاکمیت تفاوت دارد. تجربه بسیاری از نسل گذشته و نسل من و جناب مهجوریان به خوبی با تعصبات حزبی و سازمانی آشنا است. احزاب و سازمان های سیاسی برای انسان های آزاده و ضد دگماتیک زندان است! چندی پیش مقاله ای از سوی حزب چپ ایران در باره صد سال …. در باره دستاوردهای کمونیست ها در اخبار روز منتشر شد. در باره این مقاله به دوستانی که این مقاله را نوشته اند خواستم که آیا احزاب و سازمان های کمونیستی اشتباهی نداشته اند؟ . آیا بهتر نیست از اشتباهات این احزاب هم نوشته شود تا مردم بدانند و به احزاب کمونیست اعتماد پیدا کنند!
به راستی احزاب تا چه حد خود ستایی می کنند؟ تاریخ و سرگذشت دو جریان سیاسی حزب توده ایران و جریان فداییان خلق که اولی خودرا وارث کمونیست های ایران و حزب طبقه کارگر می داند! و دومی که اخیرا با نام حزب چپ پرچم اش را برافراشته است مروری کنید که برای رسیدن به قدرت سیاسی و یا نزدیک شدن به آن مرتکب چه اشتباهات بزرگی نشده اند! این جریان های سیاسی اگر برای استقرار دمکراسی و ایده های انسانی سوسیالیسم مبارزه می کردند! چرا از حکومت شبه فاشیستی و یا حکومت ارتجاعی اسلامی دفاع کردند؟ جز این است که سربازان پیاده این دوجریان سیاسی بطور ویژه و جریان های سیاسی چپ کوچکتر به قدرت فکر می کردند و نه سرنوشت مردم. اگر این احزاب اعلان کنند که ما برای رسیدن به حاکمیت از مبارزات مردم حرف می زنیم ، ایرادی نمی دیدم ، اشکال در آن است که خودشان را در خدمت مردم و استقرار ایده های سوسیالیستی و دمکراسی می دانند! نگاهی به همه احزاب چپ و راست، احزاب پرولتاریا! و احزاب سرمایه دار همه برای کسب قدرت عضوگیری می کنند و از اعضای خود می خواهند در راه اهداف انسانی حزبشان! جانفشانی کنند! کمک مالی جمع کنند و در کشورهای استبداد زده برای حزبشان! فعالیت کنند و دستگیر ، زندانی و اعدام شوند تا حزب شان زنده بماند! البته نمی دانم آقای مهجوریان چه نظری دارد. من فکر می کنم احزاب یعنی جمع و یا کمیته رهبری آن و تنی چند از کادرهای گوش به فرمان کمیته مرکزی و یا کمیته و یا شورای رهبری هستند. اعضای بدنه و یا پایه های احزاب سیاهی لشگرند! تبلیغ حزبیت به معنی شکلی پیشوا، رهبر داشتن در جامعه است. افکار متشکل کردن مردم در جامعه اسلامی بنام امت و نقش مقابل که احزاب مدرن اند جمع رهبریت. عملکرد آن در جامعه أساساً نسبتاً بکیان است. علیرغم نقد تفکر و فرهنگ حزبی بمعنی نفی حزب نیست. این یکی از حق دمکراتیک کسانی که برای بالا رفتن پلکان حاکمیت و تکیه بر جایگاه وزارت تلاش می کنند، می باشد. اما روند آزادی اندیشه و تضعیف احزاب و گرایش منفی فعالان جامعه برای جامعه ای انسانی تر نقش اندیشه ورزان و متفکران غیر حزبی و دانشمندان هر روز برجسته تر می شود. بیهوده نیست که امروز احزاب سیاسی برای تدوین برنامه های اقتصادی و سیاسی از بنیادهای پژوهشی که اندیشه ورزان و پژوهشگران را در خود گرد آورده است کمک می گیرند و کمتر متفکر و اندیشمندی است که به عضویت حزبی در اید . در باره هنرمندان نیز همینطور . هنرمندان بسیاری از موضع انسانگرایی به احزاب پیوستند ولی دیری نپایید که فرار از حزب را بر قرار در حزب ترجیح دادند!

پاسخ