این جهان در من هنوز
به کفایت نرسیده است
و این یعنی:
من هنوز نابالغ ام
که آرامش و سکوت سیب را؛
بی وحشتِ سقوط اش از درختِ مادر
درنیافته ام.
با این همه؛
پاییزِ زندگی ام،
کفایتِ آرامی است
به گاهی که؛
سکوتِ خویش
هنگامِ نظاره ی جهان
شکسته باشم
و پادافره اش؛
با رنگِ زعفرانی ی روشن
همخوابِ چند برگ
زیر این درختِ سیبِ کهن
مرده باشم.
اسن – ۲۵ خرداد ۹۹
