دوباره قد بکش تا اوج فواره، نگو این ابر بی بارون نمی‌ذاره.
بلندترین تقاضای نقض اعدام را فریاد زدیم و این فریاد تا حذف مجازات اعدام و شکست دستگاهی که پاسخ عدالت‌خواهی مردم را با طناب دار و مسلخ می‌دهد، ادامه خواهد داشت. ما مردم آزادی‌خواه ایران دیگر به فجایع عادت نمی‌کنیم. اتهام «محاربه» و این قوانین واپس‌گرایانه فاجعه‌اند. همین که چنین مجازات بی‌رحمانه‌ای وجود دارد، فاجعه است و عمق فاجعه آن‌جا است که وحشتناک‌ترین مجازات‌ها شامل آسیب دیده‌ترین افراد جامعه خواهد شد.
وضعیت آن‌ها که باعث فقر و نابسامانی در این سرزمین شده‌اند را با امثال «سعید تمجیدی»، «محمد رجبی» و «سیامک مقیمی»ها که زندگی را مطالبه کرده و در عوض محکوم به مرگ شده‌اند، مقایسه کنید. «خاوری»، «ابدالی»، «شمس» و «رفسنجانی»ها کجا هستند و «امیرحسین مرادی»، «حسین ریحانی» و آبانی‌ها کجایند؟
ما با خشونت و بی‌عدالتی، ما با ظلم به آسیب دیدگان جامعه مخالفیم و از تمام مردم جهان می‌خواهیم چشم به روی این جنایت‌ها نبندند و پناه بی‌پناهان باشند.
این فریاد تا حذف مجازات اعدام، آزادی همه زندانیان سیاسی و حذف این قوانین ضد بشری ادامه خواهد داشت و می‌دانیم که مردم‌آزاری برای جلادان عواقب سنگینی خواهد داشت.
ما مردم ایران در برابر ستم‌گری و بیداد می‌ایستیم و این جوان‌ها را سالم به خانه و جامعه باز می‌گردانیم. ما نه فقط با اعدام مخالفیم بلکه با محبوس کردن آن‌ها نیز مخالفیم. نگه‌داری جوانان معترض و عدالت‌خواه که اکثر آن‌ها دانشجو یا کارگرند در کنار سارقان و فروشندگان مواد مخدر، آسیب زدن به پیکره جامعه است. یقین داریم این زنجیره انسانی محکم‌تر و بلندتر می‌شود و قفل قفس‌ها را می‌شکند.
نخواب وقتی که هم بغضت به زنجیره/ نخواب وقتی که خون از شب سرازیره…
