زمانه خوش نشود
کودکانه پای نکوب
به آن چه می نشود
غم گنانه اشگ مریز
خدا خدایِ حجره ِ جان را
به طاق ِ خانه نگو
چرا چرای ِ آن چه در آنی
به بال ِ باد نبند
لباس ِ غم به در آور
فضای ِ ذهن بشور
قدم قدم همه جان شو
نه این چنین منکوب
نبند دل به خیالی
بعید و تو خالی
فضای ِمنطقه را بین
که روزگار چه بود
بساط ِ بایدن و بر جام و
بند های ِ تحریمش
تقابل ِ زور است و ضعف
و آن چه طرح نمود
تلاش ِ دولت ِ تدبیر
راه ِ تمکین است
نه آن که عرصه کشاند
به قدرت ِ موجود
داریوش لعل ریاحی
نوزدهم آذر ۱۳۹۹
