نویسندگان فیلم‌نامه داوطلبانه قلم به‌دست می‌گیرند تا درباره مردم بنویسند؛ درباره آزادی، عدالت و کرامت انسان. این مفاهیم، مطالبات اصلی مردمی‌ست که این روزها نارضایتی خود را به هزار زبان ابراز می‌کنند.
ما فیلم‌نامه‌نویسان با اندکی امید صبور ماندیم، به انتظار پاسخ حاکمیت، اما نادیده انگاشتن و انکار مطالبات مردم، گسیختگی و انسدادِ بی‌سابقه‌ای میان اراده حاکمیت و خواست مردم ایجاد کرده که اینک سخن گفتن از آزادی و عدالت و کرامت انسان، ناممکن، و بدتر از آن بیهوده می‌نماید.
در زمانه‌ای که نوشتنِ حتی پاره‌ای کم‌تر از حقیقت، و نگفتن تمامِ حقیقت، چیزی جز دروغ نیست، ما تصمیم گرفتیم تمام فعالیت‌های صنفی خود را به حالت تعلیق درآوریم و کلماتِ دل‌مان را به امید رسیدن روزهای خوش، گرم کنیم.
تا فرجام نامعلوم این شرایط، اعضای صنف می‌توانند بر اساس میل و اراده خود، برای دیگران و برای خویش بنویسند و یا فعالیت حرفه‌ای خود را متوقف کنند؛ اما مدیریت صنف، بنا به وظیفه اجتماعی و حرفه‌ای خود، فعلن از هرگونه ارتباط با نهادهای دولتی و در هر سطحی، اجتناب می‌کند. چرا که عمیقن درک می‌کنیم که در این زمانه نو، ما دیگر صدای مردم نیستیم، بلکه این مردم هستند که به‌عنوان قوی‌ترین نهاد اجتماعی سخن می‌گویند و ما سخن آن‌ها را شنیده‌ایم.
هیئت‌مدیره انجمن صنفی فیلم‌نامه نویسان سینما
آیا این یک عقب نشینی بنفع حکومت اسلامی نیست!