کانون نویسندگان ایران: دوازدهم آذر ماه سالروز قتل سیاسیِ محمد مختاری به دست عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی است. شاعر، نویسنده، جستارنویس و مترجمی که لحظه لحظه‌ی زندگی پُربارش، عرصه‌ی مبارزه با سانسور، استبداد و تک‌صدایی بود و سرانجام در مسیر تحقق آزادی، جان بر سر آرمان نهاد. مختاری در مقام نویسنده‌ای معتقد به هنر و ادبیات متعهد به آزادی و ناوابستگی به قدرت، در جستارهای ادبی خویش همواره میان شبه‌هنرمندان وابسته به قدرت، مصلحت‌اندیشان و محافظه‌کاران در یک‌سو و هنرمندان مستقل و آزادی‌خواه در سویی دیگر، مرزی روشن رسم می‌کند.
او با تلاش‌های خستگی‌ناپذیرش از چهره‌های تأثیرگذار در احیای دوباره‌ی کانون نویسندگان ایران در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۷۰ است و تأکیدش بر وجود تنوع، تفاوت، تکثر، تضارب آراء و پایبندی به اصول دموکراتیسم در ساحت اندیشه و بیان، و اعتقاد خلل‌ناپذیرش به آزادی اندیشه، بیان و نشر بی‌هیچ حصر و استثنا برای همگان، دشمنان آزادی را بر آن داشت تا از سایه به درآیند و با بی‌رحمانه‌ترین ابزار سانسور یعنی «قتل نویسنده» جان از پیکر محمد مختاری بستانند.
اما پس از مرگ مختاری آثار او چون «انسان در شعر معاصر»، «تمرین مدارا»، «چشم مرکب»، «وزن دنیا» و مجموعه‌شعرهای او بارها به چاپ رسید و اندیشه و تفکرش بیش از پیش هستی یافت و در میان جامعه تکثیر شد. چنان‌‌که امروز در عرصه‌ی آزادی‌خواهی و مبارزات مردم ایران، شکوفایی اندیشه‌های آزادی‌خواهانه و پیشرو محمد مختاری را شاهد هستیم.
آنچه مختاری در مبارزه با سانسور و تک‌صدایی، در تدوین منشور کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۷۵ به جستجوی آن بود و آن فریاد آزادی‌خواهی که در نامه‌ی «ما نویسنده‌ایم» در سال ۱۳۷۳ تبلور یافت، امروز به شکلی دیگر از حنجره‌ی خونین جوانان معترضی فریاد می‌شود که خواهان آزادی‌اند، توفانی تازنده که آن را سر بازایستادن نیست و رو به سوی فردایی شاد و آزاد، جریان ناگزیر تاریخ را رقم خواهد زد. نام مختاری با پیکار در راه آزادی و ستیز بی‌امان با سانسور گره خورده است و تاریخ و مردم آزادی‌خواه هرگز او را از یاد نخواهند برد.
یاد محمد مختاری گرامی باد.
