در روزهای اخیر گزارش‌های متعددی از خانواده‌های بازداشتیها در زندان قرچک ورامین رسیده است که از وضعیت فاجعه‌بار این زندان روایت می‌کنند. زندان قرچک ورامین از حداقل استانداردهای انسانی لازم برای افراد بازداشت‌شده برخوردار نیست. دستگیری‌های گسترده باعث شده است که تعداد بازداشتیها بسیار بسیار بیشتر از امکانات تعبیه شده باشد، و خروجی بازداشتگاه هم چنان کند و اندک است که تأثیری بر این شرایط نمی‌گذارد.
زندان قرچک برای بازداشت موقت افراد سه بخش را در نظر گرفته است؛ قرنطینه، باشگاه و بند ۸. قرنطینه راهروی باریکی است با شش اتاق در سایزهای مختلف. انتهای آن سرویس بهداشتی قرار دارد و از آنجا دری به سمت هواخوری باز می‌شود. ظرفیت قرنطینه با توجه به تعداد تخت‌ها حدود ۶۰ نفر است؛ در واقع شصت تخت قابل استفاده در این بخش موجود است.
باشگاه، سوله‌ای است که در روزهای عادی محل ورزش زندانی‌هاست اما این روزها تبدیل به مکانی برای نگهداری زنان بازداشتی شده است. از آنجا که بنا بر گزارش‌های رسیده باشگاه تخت ندارد، ظرفیت آن مشخص نیست اما در روزهای گذشته نزدیک به ۱۸۰ نفر در این سوله نگهداری شده‌اند. گزارش‌ها حاکی از آن است که در روزهای گذشته این زنان حتی از هواخوری هم محروم بوده‌اند.
بند هشت زندان قرچک نزدیک به ۶۵ تخت دارد. در روزهای گذشته ۱۴۵ نفر در این بند حضور داشتند و طبق گزارش‌ها در حال حاضر با خالی کردن باشگاه و آزادی تعداد کثیری از بازداشتیها، حدود ۱۵۰ نفر در این بند زندانی هستند. به دیگر معنا نزدیک به ۹۰ نفر از بازداشتیها، کف‌خواب هستند. برای خواب هم تنها یک پتوی سربازی برای زیر و یک پتو برای رو دارند. هر بخش حدوداً سه دستشویی و سه حمام دارند. آب در قرچک شور است و سرویس بهداشتی بسیار غیر بهداشتی است. گزارش شده که در قرنطینه، زنان بازداشتی مجبور به شستن سرویس‌ها می‌شوند. با این حال به دلیل انبوه جمعیت و نبود امکانات بهداشتی، عفونت‌های رحم و مثانه به وفور گزارش شده است. شرایط بهداشتی تا اندازه‌ای خطرناک است که بعضی از زنان مبتلا به شپش سر شده‌اند و این موضوع به یکی از نگرانی‌های جدی سایر بازداشت‌شدگان تبدیل شده است.
با توجه به موقعیت مکانی زندان قرچک و شرایط فصلی، طبق گزارش بازداشتیها به خانواده‌هایشان به دنبال سردی هوا، کف زمین نیز سرد و سخت است. بسیاری از زنان بازداشت‌شده چهل تا پنجاه ساله هستند و از دردهای استخوانی رنج می‌برند. همچنین طبق گزارش‌های رسیده، آب هم همیشه گرم نیست و زندانی‌ها از داشتن دوش گرم و مستمر محروم هستند. از سویی طبق قوانین، لباس‌های زیپ و کلاه‌دار و همچنین کلاه تک برای زندانی‌ها ممنوع است. خانواده‌ها لباس‌هایی را که شرایط مورد نظر را داشته باشند تحویل زندان داده‌اند و بعضی از بازداشتیها حدود دو هفته است که لباس را دریافت نکرده‌اند. گزارشات می‌گویند لباس در بوفه‌ی قرچک موجود است اما بعضی از زنان توان خرید ندارند.
بین بازداشتیها حدود شانزده مادر بین ۲۶ تا ۵۰ سال حضور دارند که بین ۱۰ تا ۶۰ روز است که در بازداشت هستند. از این مادران ۱۳ نفرشان سرپرست خانواده هستند، و مجموعاً ۲۲ کودک تک‌والد با مادر بازداشتی، بیرون از زندان بدون مراقب و سرپرست، در خانه‌ی اعضای خانواده و همسایه‌ها سرگردان هستند و اصلی‌ترین نگرانی این مادران، وارد شدن انواع آسیب و آزار جسمی و روحی و جنسی به کودکانشان است. تمام این مادران بدون سوءسابقه هستند و بلاتکلیفی در شرایط پرونده و اتهامات، شرایط‌شان را سخت کرده است.
بلاتکلیفی بسیاری از بازداشتیها، آن‌ها را بی‌طاقت کرده و فضایی متشنج از داخل زندان گزارش شده است. اعتصاب و تحصن بازداشتیها برای پیگیری وضعیت پرونده‌هایشان چند باری با تهدید به حضور نیروی یگان ویژه و گاز اشک‌آور، سرکوب شده است.
خبرهایی که از این زندان و شرایط فاجعه‌بارش بیرون آمده و در روزهای اخیر، بازداشتیها به صورت جدی و رسمی از سوی مقامات زندان تهدید شده‌اند در صورت گزارش‌دهی، حق تماس‌شان را از دست می‌دهند.
