“به‌سان سپیدکوه محکم و هم‌چون گرین* سبز”
هشتم فروردین‌ماه سال ۱۴۰۲، پدری دادخواه از خانوادۀ بزرگ فداییان، سهراب اسدیان، چشم از جهان فروبست. ما از سوی اعضاء و هوادران سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) پیش از هر سخنی، تأثر عمیق خود را از درگذشت این انسان شریف و رنج‌دیده اعلام کرده و به خانواده و نزدیکان و دوستداران ایشان صمیمانه تسلیت می‌گوییم.
سهراب اسدیان، متولد ۱۳۰۸ در روستای گُرزکُل در اطراف خرم‌آباد، در زندگی پررنج خود سوگوار و دادخواه فرزندش، فدایی خلق، سیامک اسدیان (اسکندر)، عروسش زهرا بهکیش (اشرف) و برادرانش فدایی خلق، توکل اسدیان و نورالله اسدیان بود.
زنده‌یاد سهراب اسدیان به واسطهٔ مبارزات فرزندش سیامک اسدیان (اسکندر) که در حکومت پهلوی برای مبارزه با استبداد شاهی به چریک‌های فدایی خلق پیوسته بود، بارها از سوی ساواک بازداشت شد و تحت بازجویی و فشارهای جسمی و روحی قرار گرفت. سیامک که در ۱۷ سالگی همراه گروه دکتر هوشنگ اعظمی به زندگی مخفی روی آورده بود، در ادامه با نام «اسکندر» از رفقای پرشور و رزمندۀ سازمان در دورۀ دشوار پس از ضربات سال ۵۵ به سازمان چریک‌های فدایی خلق بود. پس از انقلاب نیز سیامک با همان روحیۀ پیشین در صفوف سازمان فعالیت داشت و با انشعاب در سازمان، راه مبارزه در صفوف «اقلیت» علیه حکومت ضدمردمی ولایی را برگزید. سیامک پس از. مبارزه‌ای طولانی، با پیروزی انقلاب تنها چند ساعتی به خانه بازگشت. او نتوانست زمان زیادی طعم آزادی را بچشد او این بار در یک درگیری مسلحانه در سال ۱۳۶۰ جان باخت. دستگیری‌ها، خشونت‌ها و اعدام‌های دهۀ خونین شصت، پدر اسدیان را سوگوار و دادخواه دو برادرش، زنده‌یادان توکل و نورالله و عروسش زهرا بهکیش (اشرف)، همسر سیامک نیز نمود. اما آن‌چنان که یکی از نوه‌های «سهراب خان» نوشته: “این مرد بزرگ تا آخرین لحظۀ زندگی خود سعی کرد به‌سان سپیدکوه محکم و هم‌چون گرین سبز بماند…”
ما همراه مردمی که با حضور گسترده در مراسم خاک‌سپاری زنده‌یاد سهراب اسدیان، مراتب قدردانی از شخصیت پرتلاش و شریف او را ابراز داشتند، احترام عمیق خود به نسبت به ایشان، زندگی سرشار از رنج و اندوهِ از دست دادن‌های بسیار را اعلام می‌کنیم و یاد همۀ پویندگان راه آزادی و عدالت را گرامی می‌داریم.
شنبه، ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ (۱ آوریل ۲۰۲۳ میلادی)
دبیرخانهٔ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
* نقل قول از دل‌نوشتهٔ یکی از نوه‌های پدر اسدیان است. «گرین»، اشاره به گرین کوه یا به زبان لری «گرو» یکی از رشته‌‌کوه‌های سرسبز لرستان دارد.
