اسناد دولت آمریکا: بمباران اتمی ژاپن برای خاتمه ی جنگ ضروری نبود – مانتلی ریویو، برگردان: علی اورنگ

وزارت دفاع آمریکا یک بررسی انجام داده است تحت عنوان “مطالعه بمباران راهبردی” که در سال ۱۹۴۶ منتشر شد و به وضوح اعلام کرد: « براساس بررسی دقیق همه حقایق، و به گواهی رهبران ژاپنی درگیر در جنگ، از دیدگاه “مطالعه بمباران راهبردی” مطمئنا قبل از ۳۱ دسامبر ۱۹۴۵، و به احتمال قوی قبل از ۱ نوامبر ۱۹۴۵، ژاپن تسلیم می شد، حتی اگر بمب های هسته ای به کار گرفته نشده بودند، حتی اگر روسیه وارد جنگ نمی شد، و حتی اگر حمله ای برنامه ریزی نمی شد یا در نظر گرفته نمی شد

اسناد دولت آمریکا نشان می دهد که بمباران اتمی ژاپن برای به پایان رساندن جنگ جهانی دوم ضروری نبود

برای دولت های غربی و رسانه های جمعی امری عادی است که به بقیه جهان بگویند که نگران کره شمالی و تسلیحات هسته اش باشند، یا از این امکان که روزی ایران بتواند به بمب هسته ای دست یابد بترسند.

اما واقعیت امر این است که فقط یک کشور در تاریخ انسان وجود دارد که از تسلیحات هسته ای بر علیه مردم غیرنظامی استفاده کرده است – و نه یکبار، بلکه دو بار: آمریکا.

در ۶ اوت و ۹ اوت ۱۹۴۵، ارتش آمریکا بمب های هسته را در ژاپن روی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی انداخت. حدود ۲۰۰۰۰۰ غیر نظامی کشته شدند. 

امروز، حدود ۸۰ سال بعد، هنوز شنیدن این ادعا از جانب مقامات دولتی آمریکا، روزنامه نگاران، و آموزگاران بسیار متداول است: برای تسلیم ژاپن و پایان دادن به جنگ جهانی دوم، واشنگتن به جز بمباران هسته ای ژاپن گزینه دیگری نداشت. بسیاری استدلال می کنند که این قساوت هولناک در واقع یک عمل پسندیده ای بود، و باعث نجات زندگی بیشتری از انسان ها شد چرا که ادامه جنگ تلفات بیشتری را می توانست به همراه داشته باشد. 

این روایت، گرچه  بطور گسترده ای رایج است، کاملا نادرست می باشد.

اسناد دولت آمریکا تایید می کنند که ژاپن در سال ۱۹۴۵ قبل از بمباران هسته ای در شرف تسلیم شدن بود. بمباران های هسته ضروری نبودند.  

وزارت جنگ آمریکا (که در دهه ۱۹۴۰ به وزارت دفاع تغییر نام داده شد) یک بررسی انجام داده است تحت عنوان مطالعه بمباران راهبردی، که بمباران های هوایی اش را در جنگ جهانی دوم تجزیه و تحلیل می کند.

مطالعه بمباران راهبردی در سال ۱۹۴۶ منتشر شد و به وضوح اعلام کرد:^۱

حملات هسته ای به ژاپن یک تصمیم سیاسی به وسیله آمریکا بود، که در آن شوروی هدف مستقیم بود؛ این اولین حرکت برای جنگ سرد بود.

در اوت ۱۹۴۵، شوروی برای حمله به ژاپن و سرنگونی رژیم فاشیست حاکم آماده می شد، که متحد آلمان نازی بود – آلمان نازی که در آن مقطع ارتش سرخ شوروی آن را در جبهه اروپا شکست داده بود.

واشنگتن نگران بود که، اگر شوروی فاشیسم ژاپن را شکست دهد و توکیو را مثل برلین آزاد کند، آنوقت دولت پسا – فاشیست ژاپن می تواند متحد شوروی شود و تبدیل به دولت سوسیالیستی شود.

بنابراین، بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی هدفش عمدتا فاشیست های ژاپنی نبودند بلکه هدف نهایی کمونیست های شوروی بودند.

در واقع چندین مقام بالای نظامی با  تصمیم کاملا سیاسی استفاده از تسلیحات هسته ای مخالفت کردند.

به عنوان یکی از معروفترین ژنرال های تاریخ ارتش آمریکا، دوایت آیزنهاور رهبری عملیات در جبهه اروپا در جنگ را به عهده داشت، و بر تصرف متعاقب سرزمینی که قبلا آلمان نازی نامیده می شد ، نظارت داشت.

آیزنهاور بعدا رئیس جمهور آمریکا شد، یعنی بعد از هری ترومن، رهبر آمریکا که ژاپن را بمباران هسته ای کرد.

آیزنهاور به خاطر رهبری اش در جنگ بر علیه فاشیسم در اروپا معروفیت جهانی پیدا کرد. اما آنچه که خیلی ها نمیدانند این است که او با حمله هسته ای به ژاپن مخالف بود.

بعد از ترک کاخ سفید، آیزنهاور در سال ۱۹۶۳ کتاب خاطراتش تحت عنوان ماموریت برای تغییر^۲ را منتشر کرد. در این کتاب، او مشاجره ای را به یاد آورد کرد که در جولای ۱۹۴۵ با وزیر جنگ وقت آمریکا هنری استیمسون داشت.

استیمسون به آیزنهاور اطلاع داده بود که واشنگتن در حال برنامه ریزی بمباران هسته ای  ژاپن است، و آیزنهاور از این تصمیم انتقاد کرد، گفت که او “تردید جدی” در باره آن دارد و اطمینان دارد که “ژاپن شکست خورد ه است و استفاده از بمب هسته ای کاملا غیر ضروری است”.

آیزهاورنوشت:^۳

این حملات هسته ای “کاملا غیر ضروری” بر علیه هیروشیما و ناکازاکی ۲۰۰۰۰۰ غیر نظامی را کشت. اما یک هدف سیاسی بر علیه شوروی داشت.

دلیل سیاسی پشت بمباران هسته ای ژاپن علنا به وسیله اداره تاریخ دپارتمان انرژی آمریکا تایید شده است، که وب سایتی را همراه با اطلاعات آموزشی درباره پروژه منهتن^۴، ابتکار علمی که بمب را ساخت، اداره می کند.

وب سایت دولت آمریکا تایید کرد که تصمیم دولت ترومن برای بمباران اتمی ژاپن با انگیزه سیاسی بود، می نویسد:

تاریخدانان جریان اصلی هم این واقعیت را تایید کرده اند.

وارد ویلسون، پژوهشگر اندیشکده گروه حاکم (استبلیشمنت) در لندن تحت عنوان “شورای امنیت اطلاعات آمریکا و انگلستان”، مقاله ای تحت عنوان “بمب ژاپن را شکست نداد، استالین باعث شکست آن شد”^۵ در نشریه نخبگان واشنگتن فارن پالیسی در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد.

ویلسون توضیح داد:

بنابراین، قبل از اینکه جنگ جهانی دوم حتی به پایان برسد، آمریکا جنگ سرد را بر علیه “متحد” صوری اش، شوروی – و برعلیه گسترش بالقوه سوسیالیسم در اقصی نقاط جهان شروع کرده بود.

آژانس های جاسوسی آمریکا فورا شروع به استخدام همدستان فاشیست ها و نازی ها سابق^۶ کردند، و جنایتکاران جنگی درجه یک ژاپنی را از زندان آزاد کردند، که برخی از آنها رهبری دولت توکیو را بعدا به عهده گرفتند.

بسیاری از این افراد در ساختن حزب دست راستی لیبرال دموکرات دست داشتند، که اساسا اداره ژاپن را به عنوان یک دولت تک حزبی از سال ۱۹۵۵ به عهده داشته اند (به جز یک دوره ۵ ساله که اپوزیسیون حاکم بود).

مثال خیلی واضح آن نوبوسوک کیشی بود، یک جنایتکار جنگی بدنام که رژیم دست نشانده امپراتور ژاپن منچوریا را اداره می کرد و ناظر بر جنایات نسل کشی بود و، با حمایت واشنگتن، در دهه ۱۹۵۰ نخست وزیر ژاپن شد.

خانواده کیشی با گذشته مرتبط با فاشیست ها هنوز کنترل قابل توجهی روی سیاست در ژاپن دارد. نوه پسری اش، شینزو آبه، پرسابقه ترین نخست وزیر تاریخ ژاپن بود.

امروز، هنوز تصحیح این روایت بسیار گسترده در مورد تاریخ  اهمیت دارد، چرا که بر فرهنگ عامه تاثیرات عمیق می گذارد.

در ژوئیه ۲۰۲۳، هالیوود فیلم بلاک باستر (پرفروش)، “اوپنهایمر”، از کارگردان برنده جایزه، کریستوفر نولان، پخش کرد. این فیلم همراه با موفقیت عظیم تجاری بود، اما همچنین از دیدگاه سیاسی اش انتقاد شد.

فیلم اوپنهامر به جولیوس رابرت اوپنهایمر (معروف به پدر بمب اتمی)، چهره انسانی می دهد. اوپنهایمر فیزیکدان نظری آمریکایی و رئیس آزمایشگاه لس آلاموس پروژه منهتن بود و در جنگ جهانی دوم در ساخت بمب هسته ای کمک کرد.

بعدا اوپنهایمر از نقشی که در تولید سلاح هسته ای داشت اظهار پشیمانی کرد، و بر علیه تکثیر سلاح هسته مبارزه کرد.

نکته جالب این بود که اوپنهایمر همچنین قربانی ماکارتیسم دولت آمریکا شد، و به خاطر روابطش با گروهای چپ گرا تحت تعقیب قرار گرفت.

اما در حالی که این فیلم به خاطر به تصویر کشیدن درگیری های پیچیده درونی اپنهایمر تحسین شد، متهم به پوشاندن قساوت بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی شد.

۲۰۰۰۰۰ غیرنظامی ژاپنی که زندگی خود را در این حملات کاملا غیر ضروری از دست دادند در فیلم بطور ترسناکی غایب بودند.^۷                              

منبع: مانتلی ریویو     

Atomic bombing of Japan was not necessary to end WWII. U.S. gov’t documents admit it