به بلندایِ فریبی که هنوز
می نوازد ما را
دل به هشدارِ چه کس باید داد؟
آن که خاموشی صد سال اسارت با اوست .
یا به تیک تاکِ زمان
ضربهِ هر روزهِ صبح
و سوادِ قفسی در دلِ شهر
و نگاهی به بشر یا بشریت، انسان .
فقرِ بودن
نشنیدن
فریاد
رقص ِ پیروزی مرگ .
رخت ِ تنهایی یک شاخهِ لخت .
به کدامین طرف ِ حادثه باید برویم؟
گفتگویی نتوانید شنید
همه در بند ِ تواضع
خوابند .
بمب و موشک در کار
هوش ِ مصنوعی فردا بیدار.
داریوش لعل ریاحی
چهار شنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۲
