در راستای سرکوب سازمانیافته جنبش اجتماعی خصوصا سرکوب هنرمندان ، کارگردان صاحب نام داریوش مهرجویی و همسرش فیلم نامه نویس وحیده محمدی فر را در شامگاه شنبه شب ۲۲ مهر ۱۴۰۲ ،در ویلای شان در کرج به شکل بسیار وحشیانه ای به قتل رسیدند. بنا به گزارشات انتشار یافته ، قاتلان حرفه ای ، این پیرمرد ۸۴ ساله و همسرش را با ضربات چاقو سلاخی کردند و کشتند. گزارشات و خصوصا عکسهای انتشار یافته در این رابطه نشان میدهد که پیام روشن شان کشتن و خفه کردن و خانه نشین کردن همه ی مخالفان است !
این جنایت فجیع و انتشار سریع وگسترده ی آن ، دقیقا به همان شیوه ای به اجرا درآمده که در جریان قتل های زنجیره ای، صورت گرفت. قتل این دو هنرمند ،شبیه داریوش فروهر و پروانه اسکندری است که آنها نیز کارد آجین شدند. به این لحاظ همه ی چشمها بسوی دستگاه امنیت و سربازان گمنام امام زمان دوخته شد، خصوصا با موج گسترده سرکوب روزنامه نگاران ، هنرمندان ، دانشجویان ، ورزشکاران و فعالان اجتماعی و مدنی ، ممنوع کار کردن، احضارهای مستمر، زندانی کردن و سپس آزاد کردن با وثیقه های سنگین، تهدید به ضبط اموال، درج جریمه های سنگین در لایحه حجاب، جلوگیری از پخش تولیدات هنری ، تشدید آپارتاید جنسی در سطح آموزش پرورش و دانشگاهها و… این احساس روشن و واقعی است. بی شک اگر اعتراضات گسترده پس از وقوع قتل های زنجیره ای نبود ، قطعا آن قتلها ادامه می یافت و خانه اشباح براحتی کارش را برای نابودی همه مخالفان سنت و شرع حکومتی به انجام میرساند.
در این شرایط باید اذعان کرد که قتل فجیع داریوش مهرجوئی و همسرش، ادامه منطقی سیاستی است که حکومت اسلامی از ابتدای تاسیس برای در شکستن قلمها، بریدن زبانها و …بکار گرفت و با کشتارهای دهه خونین ۶۰ ، قتلهای زنجیره ای روشنفکران و نویسندگان و فعالان مدنی ، و اینک باز در راستای سرکوب خیزش انقلابی مردم در پیش گرفته است؛ با این شیوه های سرکوب حتی با زندانی کردن توماج صالحی، سامان یاسین، مهدی یراحی نیز ره به جائی نبرده است. از این رو سازمان های امنیتی حکومت اسلامی، آخرین حربه جنایتکارانه شان را به کار گرفته اند؛ قتل فجیع صاحب نام ترین هنرمند و کارگردان ایرانی که شهرتی جهانی دارد برای ایجاد بالاترین رعب و وحشت در میان هنرمندان و نام آوران عرصه فرهنگ و هنر است. زمان جنایت هم بسیار دقیق انتخاب شده است. حاکمیت اسلامی از آن رو دست به چنین جنایاتی می زند تا جلو پیشروی جنبش انقلابی مردم را سد کند و موج یاس، سرگردانی و درماندگی را بر جامعه حاکم گرداند. قتل هنرمندان معروف ، محکومیت های سنکین برای فعالان مدنی خصوصا وکلای شریف مدافع جنبش ژینایی ، به کما فرستادن دختر جوانی همچون آرمیتا گراوند درست با این هدف انجام میگیرد.
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر، این جنایت هولناک و قتل عمد و آشکار حکومتی را به شدت محکوم می کند و خود را در غم و درد خانواده بزرگ و پر افتخار هنر و سینمای ایران شریک می داند. نباید گذاشت این جنایت به فراموشی سپرده شود؛ نباید گذاشت آمران و عاملان این جنایت فجیع از دست عدالت بگریزند؛ باید با سازماندهی هر چه گسترده تر مردم ، دخالت هرچه گسترده جنبشهای دادخواهی و دانشجویی و کارگری و فرهنگی و… راه را برای دادخواهی مردم و خانواده های داغدار گشود. تنها راه برای شکستن این سیاست خونین سرکوب مذهبی علیه هنر و علم و دانش و آگاهی ، علیه دگراندیشی و دگرباشی، علیه همه مخالفان حکومت سرمایه داری اسلامی ، بسیج هر چه گسترده تر و هر چه توده ای تر و هر چه همبسته تر مردم است. در عین حال دعوت به همبستگی افکار عمومی جهان و به ویژه دنیای مترقی هنر و سینما در جهان، یکی از وظایف عاجل همه آنهائی است که امکانات تاثیرگذاری در کشورهای گوناگون را در اختیار دارند. نباید گذاشت رژیم آدمکش اسلامی باردیگر تیغ آدمکشان حکومتی،جان انسان شریف و آگاه دیگری را بستاند و زبان دیگری در اعتراض بریده شود، قلم دیگری شکسته شود! نه نباید بگذاریم!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی ـ زنده باد سوسیالیسم
۱۷ اکتبر ۲۰۲۳
