فرامرز اصلانی، خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرای شناخته‌شده ایرانی، عصر اول فروردین ۱۴۰۳ در سن ۶۹ سالگی، بر اثر بیماری سرطان، در بیمارستانی در مریلند درگذشت.
این آهنگساز پیشتر در چهاردهم اسفند سال گذشته از ابتلا به سرطان خبر داده بود و اعلام کرد که قصد دارد باقیمانده سال ۱۴۰۲ را به درمان و مراقبت از خودش اختصاص دهد.
فرامرز اصلانی در صفحه اینستاگرام خود در متنی به زبان فارسی و انگلیسی نوشته بود: «همانند یک مسافر در این راه پیچیده، من نیز سایه سرطان را لمس کردم. بنابراین اعلام می‌کنم که قصد دارم باقیمانده این سال را به درمان و مراقبت از روحیه‌ام اختصاص دهم. با هر سپیده‌دم، قلب من شجاعت بیشتری پیدا می‌کند و جان را با اندیشه و انرژی بیشتری برمی‌انگیزد تا گامی در مسیر بهبودی بردارم».
این آهنگساز و خواننده محبوب ایرانی، یکی از الهام‌بخش‌ترین و در عین‌حال تاثیرگذارترین خواننده‌ها ایرانی است که تاثیر او بر متولدین دهه پنجاه شمسی و بعد از آن غیرقابل انکار است.
اعلام خبر مرگ این هنرمند در حالیست که مرجان اصلانی، همسر این خواننده موسیقی پاپ، سه‌شنبه ۲۹ اسفند، در صفحه اینستاگرام همسرش، فرارسیدن نوروز را از جانب خود و همسرش به ایرانیان تبریک گفته بود.
پس از انتشار خبر مرگ فرامرز اصلانی، مرجان اصلانی در صفحه اینستاگرامی خودش نوشت: «در شامگاه روز اول فروردین ۱۴۰۳، سرطانی جانسوز فرامرز اصلانی، شاعر، خواننده، آهنگساز، روزنامه‌نگار و یک انسان خوب را همراه با نسیم بهاری با بدرودی همیشگی با خود برد، در‌حالیکه دستانش در دستان عزیزانش بود، فرامرز ما را برای همیشه تنها گذاشت و از میان ما رفت، شاید برای سرودن ترنه‌ای دیگر».
فرامرز اصلانی خالق ترانه‌های ماندگاری همچون «اگه یه روز»، «تو»، « دل اسیره»، «دیوار» و چند آهنگ دیگر شناخته شده است، او ترانه‌ها و آهنگ‌هایش را خودش می‌نوشت و با سبکی خاص با گیتار و آواز اجرا می‌کرد.
اصلانی در سال ۱۳۳۲ شمسی، در تهران از پدر و مادری اهل موسیقی متولد شد، او از پنج سالگی نواختن تار را نزد پدرش آغاز کرد و در دوران نوجوانی به گیتار علاقمند شد. او در سال ۱۳۵۲ در دانشگاه لندن در رشته روزنامه‌نگاری مشغول به تحصیل شد و در سال ۱۳۵۶ بعد از بازگشت به ایران در یکی از روزنامه‌های انگلیسی‌زبان آن زمان به نام «تهران ژورنال» به فعالیت روزنامه‌نگاری پرداخت.
این آهنگساز که اولین ترانه‌اش با نام «دلم واسه تو تنگ شده» را در سال ۱۳۵۴ منتشر کرد، بعد از انقلاب دوباره از ایران مهاجرت کرد و تا پایان عمرش، زندگی را در غربت به سر برد؛ در این دوران او علاوه بر انتشار ترانه‌های ماندگارش، با هنرمندانی همچون داریوش، و بابک امینی به عنوان ترانه‌سرا و آهنگساز همکاری کرده است.
طی سال‌هایی که اصلانی مجبور به ترک وطن شد، همیشه در برهه‌های مختلف و اعتراض‌ها، همراه مردم بود و با ترانه‌هایش سعی در حمایت از هم‌میهنانش را داشت.
اصلانی سال گذشته در جریان اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» همراه با ایرانی‌های مهاجر در تجمع‌های اعتراضی شرکت می‌کرد. او همچنین در حمایت از شروین حاجی‌پور ترانه‌ای با نام «برایِ برای» سرود. او در یکی از تجمع‌های اعتراضی ابیاتی از این شعر را با این مضمون برای جمعیت حاضر خواند: «برای آن جوان که رفت زندان/ برای آن گلی که گشت بی‌جان/ برای دختران روسری به دست/ برای آن که تن نداد بر شکست/ برای اشک‌های درد مادران/ برای ناله‌ها که می‌رود به آسمان…»
او پس از اعتراضات سال ۸۸ هم همچنان کنار مردم بود و ترانه‌ای برای حمایت معترضان سرود. او در آن سال به یاد ندا آقا سلطان، یکی از کشته شدگان حوادث سال ۸۸ شعری با این مضمون گفت: «از ته تاریکی، چه صدایی برخواست/ در سکوتی بودیم که «ندا»یی برخواست/ نه ز یک جا که همه اهل جهان فهمیدند/ کین گل پرپر باغ ز چه جایی برخاست».
تا آخرین لحظه شریف ماند
توماج صالحی رپر معترض ایرانی که در زندان مرکزی اصفهان در بازداشت است، به درگذشت فرامرز اصلانی واکنش نشان داد و در حساب خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «در عصر ابتذال هنر، شما تا لحظه آخر شریف ماندید و ما این را هرگز فراموش نخواهیم کرد.»
به خانواده و دوستدارانش و همچنان به علاقمندان میلیونیش و همچنان به جامعه هنرى که این چنین هنرمند متعهدى را از دست داد تسلیت مى گویم
یادش و صدایش ماندگار