چهار دهه از فرمان خمینی جنایتکار و فرمان حمله گسترده نیروهای ارتش و پاسداران به کردستان می گذرد.امروز در شرایطی در مورد حمله جنایتکارانه جمهوری اسلامی و حماسه مقاومت رادیکال و انقلابی مردم شهرهای کردستان مینویسیم که جامعه ایران در التهاب اعتراضات کارگران و معلمان و خیزشهای توده ای علیه فساد، گرانی و فقر در جوشش است. خیزشهای توده ای سالهای ٩۶و٩٧و٩٨ را تجربه کرده ایم. کارگران، معلمین و بازنشستگان صدها اعتصاب و هزاران تجمع و راهپیمایی را هر سال برگزار میکنند. در کردستان اعتصاب عمومی ١٣٩٧ علیه اعدام را داشته ایم. هم اکنون اعتصاب و اعتراضات وسیع و پردامنه ای در سطح سراسری در جریان است.
مردم کردستان در انقلاب ۵٧ برای خلاصی از دیکتاتوری آریامهری با همبستگی و هم سرنوشتی سیاسی و در راستای مبارزات مردم در دیگر شهرهای ایران فعالانه شرکت کردند. فضای سیاسی و اعتراضی و وجود احزاب سیاسی (در بدو انقلاب ۵٧هر چند ضعیف) جامعه کردستان را به محلی پرتلاطم و کشمکش سیاسی و انقلابی تبدیل کرده بود. در انقلاب ۵٧ و بعد از آن توده های مردم کردستان به سرعت مسلح شدند. در بیشتر شهرها و مناطق روستایی شرایط برای حاد شدن اختلافات طبقاتی و دعوا بر سر زمین و جلوگیری از اجحافات و زورگویی های مالکین و فئودالها، ایجاد شده بود. در بطن چنین وضعیتی در حالیکه فضای سیاسی در میان مردم و زحمتکشان رو رادیکال شدن هرچه بیشتر میرفت، مالکین و فئودالها همراه با مرتجعین محلی و با کمک آیت الله های جمهوری اسلامی سعی در اسلامی کردن و سلطه جریانات ارتجاعی بر شهرها را داشتند. هدف آنها جلوگیری از فضای باز سیاسی و دمکراتیکی بود که رو به رشد بود. هدف مالکین و ارتجاع محلی جلوگیری و سد کردن تعرض دهقانان و تلاش برای بازگرداندن ارتجاع دولتی و حکومتی و آوردن جمهوری اسلامی با ارتش و سپاه و زندان و دادگاه هاش بود. اهداف شوم و سیاهی که با مقاومت و سد محکم انقلابیون رادیکال و مردم شهرها بویژه زنان و جوانان روبرو شد. و برای مدتی طولانی ناکام ماند.
در دل چنین اوضاع معین سیاسی بود که گرایش اجتماعی و چپ و رادیکال در کردستان به عنوان تداوم انقلاب ۵٧ و در تقابل با ارتجاع تازه به قدرت خزیده اسلامی، رزمنده تر و رادیکالتر به میدان آمد. جمهوری اسلامی در تقابل با این وضعیت ابتدا تلاش کرد از میان مرتجعین محلی واحدهای سپاه پاسداران را بسیج کند و در عین حال به دوائر ارتجاعی چون مکتب قرآن مفتی زاده متکی شود و مردم و جریانات چپ را عقب براند. اما این تلاشها به شکست انجامید. سرانجام بعد از بسیج نیروهای سرکوب و مسلح و کسب آمادگی برای لشکر کشی، به جریان چپ و رادیکال با توپ و تانک و هواپیما و اعزام نیروهای سرکوبگر ارتش و حزب الله و میرغضب و جلاد جواب داد. خمینی جنایتکار فرمان حمله به کردستان را صادر کرد.
در ٢٨مرداد ماه سال ١٣۵٨ با اجرای فرمان خمینی ارتش و نیروهای جمهوری اسلامی به کردستان حمله کردند، و موجی از کشتار و ترور، قتل عام و وحشیگری ، اعدام دسته جمعی، زندان و آوارگی را به کردستان آوردند. دادگاه های اسلامی و صحرائی توسط فرستاده و جلاد نور چشم امام، خلخالی، در سنندج، مریوان و سقز و پاوه برپا شد. و شمار زیادی از عزیزان مردم را به جوخه اعدام سپردند.
اما مقاومت توده ای و مسلحانه مردمی موفق گردید در عرض سه ماه حکومت را عقب براند و کنترل شهرها مجدا در دست مردم قرار گرفت. با شروع جنگ مسلحانه، مقاومت و مبارزات توده ای در شهرهای کردستان، شکل گرفت و بطور وسیع و سریع در سراسر کردستان تبدیل به درگیری و تظاهرات های خیابانی و ایجاد عدم امنیت برای نیروهای مسلح و مقامات دولتی و حکومتی جمهوری اسلامی شد. جنبشی نیرومند علیه جمهوری اسلامی در شهرها شکل گرفت. جنبش و مبارزات توده ای که طی سه ماه توانست شیرازه نیروهای سرکوبگر را از هم بپاشد و بار دیگر شرایط دموکراتیک و حاکمیت توده ای مردم در شهرها را جایگزین حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی بکند. در دل چنین فضای سیاسی و مبارزاتی بود که مجددا شهرها را تصرف کردیم. برای نمونه شاهد بودیم که شهرهای مریوان و سنندج با همکاری مبارزین و مردم شهر از نیروهای مسلح کومه له استقبال وسیع و گرمی بعمل آوردند. شهر تحت حاکمیت و کنترل سیاسی ـ امنیتی ما بود.
بیش از چهار دهه از این تاریخ گذشته و جامعه کردستان تغییرات اساسی را بخود دیده است. احزاب سیاسی مختلفی رشد کرده اند و آزمایشات سیاسی و تند پیچ های سیاسی مهمی را به نمایش گذاشته اند. بافت طبقاتی و اجتماعی جامعه هم تغییر کرده است. طی این مدت مبارزات کارگری در شکل اعتصابات و مراسمهای اول ماه مه، مراسمهای روز جهانی زن و فستیوال کودکان بر فضای سیاسی جامعه تاثیرات قابل ملموس اجتماعی گذاشته است. مبارزات توده ای زنان و جوانان علیه حاکمیت ننگین و کثیف جمهوری اسلامی در شهرها، در شکل مطالبات کارگران در دفاع از حق آزادی تشکل، آزادی بیان و تجمع و اعتصاب و حقوق پایه ای مردم زحمتکش در ابعاد وسیعی کشمکش و رو در رویی علنی و سازمان یافته مردم و رژیم اسلامی، را رقم میزند. در اعتراضات آیان و دی ماه ٩٨ شهرهای کردستان در کنار مردم بسیاری از شهرهای سراسر کشور کانونهای گرم و پُر شور مبارزات مردمی علیه گرانی و فساد بود. در این سالها معلمان در شهرهای کردستان در وسیعترین اعتصابات معلمان در سطح سراسری در اشکال اعتصاب، تحصن و راهپیمایی شرکت کرده اند. در این سالها چندین نهاد اجتماعی و مدنی از جمله نهادهای زیست محیطی، نهادهای مدافع حقوق کودکان و جمعهای مبارزاتی زنان و مدافعین حق حیات و علیه اعدام ابراز وجود کرده اند. در این سالها صدها فعال کارگری و زنان و فعالین اجتماعی بر بستر مبارزات جاری عروج کرده اند و به شخصیتهای اجتماعی و با نفوذ و با اتوریته در کردستان شناخته شده اند.
گرایش کمونیستی و کمونیسم کارگری در شهرهای کردستان در چهار دهه گذشته در سازماندهی توده ای مردم، تقویت گرایش سوسیالیستی و کمونیستی و چپ جامعه و در سازماندهی مراسم های برگزاری اول ماه مه و مراسمهای روز جهانی زن، فستیوال های خیابانی کودکان نقش برجسته و قابل ملموس و موثری را داشته اند.
٢٨مرداد و حمله جنایتکارانه ارتش و سپاه پاسداران به کمک مزدوران محلی به کردستان برگ ننگینی از کارنامه سرتاپا جنایت و کشتار جمهوری اسلامی است. همه سران این جنایات و قتل و کشتارها اکنون و بر زمینه ضعف و سیر رو به فروپاشی جمهوری اسلامی در صف جناح بندیهای این رژیم، اصلاح طلبان دو خردادی و سبز جا خوش کرده اند. مردم کردستان طی چهار دهه گذشته بارها اعلام کرده اند که از حکومت مذهبی و رژیم اسلامی متنفرند و جمهوری اسلامی را با بیش از چهار دهه میلیتاریزم و سرکوب و اعدام و تحمیل فقر و بیکاری به مردم می شناسند.
امسال در شرایطی به ٢٨ مرداد نزدیک میشویم که جامعه ایران با تجارب ارزنده اعتصابات اعتراضات و خیزشهای توده ای در حال مبارزه ای پیگیر و علنی است. مردم در سطح میلیونی اعلام کرده اند حکومت اسلامی نابود باید گردد. در کردستان اعتصاب و تجمعات معلمان در جریان است. معلمان و زنان علیه دستگیری ها و علیه امنیتی کردن فضای سیاسی جامعه در مبارزه ای هر روزه در ابعاد سراسری درگیر هستند.
٢٨مرداد امسال را به روز محکومیت فرمان خمینی در اشکال اعتصاب عمومی با خواست سراسری آزادی دستگیر شدگان تبدیل کنیم. دور نخواهد بود روزی که بساط ننگین جمهوری اسلامی در ایران برچیده شود. مردم در روزهای شیرین پیروزی و سرنگونی جمهوری اسلامی در شهرها یاد و خاطره عزیزان از دست رفته در رویدادهای ٢٨مرداد و بعد از آن را گرامی میدارند.
مرگ بر جمهوری اسلامی. زنده باد سوسیالیسم.*
