انتخابات در ایران همواره کمترین تاثیر را بر زندگی روزانه ی مردم دارد و همواره نیز پرسروصداترین اتفاق در کشور است که چندین ماه فضای رسانه ای و حتی خیابانی ایران را تسخیر می کند و هر چه جلوتر آمده ایم، این تاثیر کمتر و آن سر و صدا بیشتر شده است.
تاثیر واقعی انتخابات جنگ جناح های حکومتی برای تقویت موقعیت خود و تضعیف جناح های رقیب و کسب موقعیت بیشتر در غارت و چپاول مردم و سرزمین ایران است. از این نظر برای جناح های حکومتی انتخابات بسیار «مهم» است. در خارج از طیف صاحبان قدرت، بقیه در این مناسک، «وظیفه» خود را انجام می دهند. شرکت کنندگانی که مدافعان حکومت هستند، «فریضه اسلامی» خود را به جا می آورند و با هر رای خود گلوله ای به قلب آمریکا شلیک می کنند، عده ای که تصور می کنند این انتخابات «بدتر» را به «بد» تبدیل می کند به حداقلی قابل چشم پوشی سقوط کرده اند و اکثریتی که مخالف حکومت هستند سیرک انتخاباتی را فرصتی می دانند که بر مخالفت خود با حکومت تاکید کنند. هم حکومت و هم مخالفان نیز همواره ادعای پیروزی می کنند و بعد از مدتی سرانجام این غائله فروکش می کند.
در انتخابات روز جمعه نیز همه ی این نمایش با جزئیات همیشگی آن به دقت انجام شد. مسئولان برگزاری انتخابات سه بار زمان رای گیری را تمدید کردند و در آخر نیز اعلام شد که ۴۱ درصد در انتخابات شرکت کردند. آن زمان که مشارکت ها بالای ۷۰ درصد بود هم؛ زمان رای گیری ها به همین شکل تمدید می شد. سه بار تمدید زمان رای گیری به عادتی پایدار در نمایش انتخاباتی تبدیل شده و بخشی از مراسمی است که حکومت با آن سعی می کند صورت خود را سرخ نگاه دارد.
طبق ادعای رسانه های حکومتی میزان مشارکت در انتخابات ۴۱ درصد بوده است، یعنی ۲۵ میلیون نفر رای داده اند و ۳۶ میلیون نفر رای نداده اند. با این حال حکومتی ها راضی اند. از شکست «کمپین تحریم» سخن می گویند. انتخابات در ایران به دلیل رفتارهای حکومت و شخص علی خامنه ای همیشه جنبه ای از «رفراندم» داشته است. علی خامنه ای دو روز مانده به انتخابات از همه ی مردم درخواست کرد بیایند و در انتخابات شرکت کنند، مطابق آمار اعلام شده ۳۶ میلیون نفر به او «نه» گفتند. او بزرگترین بازنده ی این انتخابات است. اگر احترام به نظر اکثریت را می فهمید بساطش را جمع می کرد و می رفت.
تا این جا هر چه نوشتیم به این معناست که آمارهای حکومتی را پذیرفته باشیم. اما…
این هم یکی از معجزات روزهای انتخابات در ایران است که غالبا «یوم اله» خوانده می شود. در حالی که خوش بینانه ترین ارزیابی ها و نظرسنجی های حکومتی میزان شرکت در انتخابات را چیزی حدود ۳۰ درصد اعلام می کرد، ناگهان در این «یوم اله» حدود ۷ میلیون نفر از مردم تصمیم خود را عوض کردند و به سوی حوزه های رای گیری شتافتند تا حکومت بیش از این خجالت زده ی ایران و جهان نشود.
در این آمارسازی ها، حکومتی ها به میل خود رفتار می کنند، زیرا قرار نیست به هیچ کس حساب و کتابی پس بدهند.
تقریبا تمامی مخالفان حکومت و حتی بخشی از نیروهای حکومتی از جمله طیف مهمی از اصلاح طلبان این انتخابات را تحریم کردند و یا گفتند در آن مشارکت نمی کنند. این یک «کمپین تحریم» سراسری و بی سابقه بود و نشان داد که حکومت در میان نیروهای سیاسی در انزوای کامل قرار گرفته است.
در میان مردم، کار حکومت پرادعای «نود درصدی» تا «هفتاد درصدی»، به جایی رسیده که حالا با ۴۱ درصد احساس پیروزی می کند. حکومتی ها اعتراف کرده اند انتخابات دیروز کمترین میزان مشارکت در ۱۲ دور انتخابات مجلس بعد از انقلاب بوده است.
اگر این شکست نیست پس چه هست؟ «درصدها» اهمیت چندانی ندارند وقتی در هر انتخابات حکومت مشروعیت خود را بیش از پیش از دست می دهد و بر تعداد مخالفین خامنه ای اضافه می شود.
تجارب تاریخی زحمتکشان جهان به اثبات رسانده است هیچ یک از مستبدین خونخوار و رژیمهای دیکتاتوری و فاشیستی که بر سر کارند هیچگاه از طریق رای و یا به صورت داوطلبانه تاج و تخت و یا عمامه و منبر خود را رها نکرده و نخواهند نمود.
آنان هیچگاه از طریق رای و انتخابات بساطشان را جمع نمی کنند و بروند.
شاهان و شیخان؛ مجلس و پارلمان و سنا و شورای نگهبان و…..را که از ابزارهای لاینفک آنان جهت سرکوب مردم است برای اعمال قدرت و منافع خود می خواهند.
کهنه دنیای ستم ( پارلمان و دولت و دادگاه و ماشین سرکوب و…. متعلق به آنها ) لایق انهدام است و نابودی آن از طریق انقلاب میسر می شود .
کارگران، بازنشستگان که با سن و سال بالا مجبورند هر روزه به خیابان بیایند و فریاد بزنند که:
«عدالتی ندیدیم، ما دیگه رای نمی دیم»، «از بس دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمی دیم» و «نه صندوق، نه آراء، تحریم انتخابات»
دانشجویان:
فقر، فساد، گرونی، میریم تا سرنگونی – رای ما سرنگونی
و عموم مردم که شعار می دهند : مردم درگیر فقرند؛ اینا تو فکر رایند
رای گیری رژیم اسلامی در روز ۱۲ فروردین ۵۸ و بعد از سرکوب خونین قیام و انقلاب در سال ۶۰ = تعیین افراد و جناح‌های رژیم ( تندرو میانه رو اصلاح طلب ؛ اصولگرا؛…..) برای سرکوب؛ کشتار؛ غارت؛ دزدی و اختلاس
نتیجه : شرکت حداقلی و آرای باطله = مشهور ترین چهره “انتخابات”
من شخصا تا ساعت ۲ بامداد شنبه در دهها حوزه سر کشی کردم تا ساعت ۹ شب جمعه کمتر از ۵ درصد با ارفاق می گویم کاملا حوزه ها خالی بود از ۹ شب تا ۱۲ نیمه شب البته برخی حوزه ها تا ساعت ۲ همچنان در حال محاسبه و جابجائی بودند اما کمتر از ۱۵ درصد در مجموع شد من خود شاهد خرید و فروش رای تا ۷۰۰ میلیون تومان بودم که از ۱۰۰ هزار تومان شروع شد تا دو میلیون تومان . خامنه ای حتی اگر ۴۱ درصد را هم قبول داشته اشد باید اعتراف کند که ۶۰ درصد مردم با او بیعت نکرده اند و ولایتش باطل است وقتی در ساعت اعلام شده بیش از ۹۵ درصد شرکت نمی کنند و وقتی وزارت کشور اعلام رای را ممنوع اعلام می کند و حتی خودش مجموع آرا را می داند و اعلام نمی کند وقتی نفر اول تهران کمتر از ۲۰ درصد آرا را هم ندارد و باید انتخابات باطل اعلام شود خامنه ای اگر خجالت کشد باید همین الان استعفا بدهد چون هیچ مسئولیتی ندارد زیرا مردم او را باطل اعلام کرده اند و تمام این حکومت ادامه ی کارش حرام است این را ما نمی گوئیم خود شرع و متشرعین می گویند
انتخابات در کشور ها و حکومت های غیردموکراتیک سرشماری احمق هاست … مزدوران و وابستگان نظام که وضع شأن نگفته پیداست …
شاید آخرین انتخابات نمایشی!
عدم شرکت اکثریت مردم در انتخابات مسخره حاکمیت نشان رفراندم نه به حکومت اسلامیست.
نتایج مهندسی و دستکاری شده انتخابات کشور را به سمت حکومت اسلامی ولایت فقیه خواهد برد و نهایتا با احتمال بالا مجلس و نهاد جمهوری برداشته خواهد شد و با رهبر و خبرگان حکومت اسلامی”حکومت ریاستی” و با سرکوب و بگیر و ببند و ادامه خواهد یافت تا جنگ،فروپاشی،و تجزیه کشور!
نقش ،توانایی و همکاری اپوزیسیون به خواست مبرم مردم تبدیل خواهد شد ، این نقطه عطف در تاریخ میهنمان را میبایست جدی گرفت.