در نوشته زیوگانف به چرخش های بسیار محتاطانه وطفره زنی درباره پیروزی توجه کنید. در تمام متن، اصل آن پیروزی که پیروزی سوسیالیسم بر سرمایه داری، کمونیسم برپیمان کمونیسم ستیزی بود به دقت پوشانده شده است. آیا کسی فراموش می کند که هیتلر بارها تکرارکرد که معنای مبارزه او نابودی بلشویسم، و بسیار گسترده تر، مارکسیسم است. او این گفته را درکتاب “نبردمن” نوشت و درسخنرانی هایش تکرارکرد
در دهم مارس امسال، گنادی زیوگانف دبیر اول کمیته مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه در نامه ی سرگشاده ای به ولادیمیر پوتین رئیس جمهور فدراسیون روسیه نوشت: “آرامگان لنین شاهد پیروزی عظیم ما در تاریخ ماست!” دراین نامه سرگشاده در راس همه، او از رئیس جمهور درخواست کرد این بار در مراسم روز پیروزی نه تنها مقبره لنین را نپوشاند، بلکه ازسکوی آرامگاه بدون پوشاندن مقبره به شرکت کنندگان عظیم در مراسم بزرگداشت پیروزی در جنگ کبیر میهنی تبریک بگوید.
به یاد بیاوریم که چنین پرده پوشی شرم آوری برای اولین بار در سال ۲۰۰۵، در جریان بزرگداشت ۶۰ مین سالگرد پیروزی بر فاشیسم انجام شد. و از آن زمان این عمل متوقف نشده است. آرامگاه لنین هربار که مراسم رژه در میدان سرخ انجام می شود با حفاظ های تخته سه لای آراسته پوشانده می شود. اجازه دهید با بی طرفی اعلام کنیم که حزب کمونیست فدراسیون روسیه و رهبر ابدی آن گنادی زیوگانف پیش از این هم چندبار به رئیس جمهور کشور دراین باره با درخواست های مشابه پیام داده اند. و حتی یک بارهم کسی به خودش زحمت نداده است حداقل پاسخی به این درخواست ها بدهد. این درخواست ها به سادگی با حالت تحقیرآمیزی نادیده گرفته شده اند. این که این بار هم درخواست زیوگانف نادیده گرفته خواهد شد یا نه بحث جداگانه ای است، و ما درباره گزینه ها فکر خواهیم کرد. اما ابتدا مایلیم درباره خود درخواست ها صحبت کنیم. گذشته از همه، ما مانند رفقای حزب کمونیست فدراسیون روسیه، همیشه به این پرده پوشی آرامگاه اعتراض کرده ایم. اما پرچم ولاسوف (ارتش رهایی بخش روسیه)- چسبیدن به پیروزی درخشان خلق شوروی و خصوصی کردن آن به سود منافع خود- را ما آن جا نگه نداشته ایم.
دراین نوشته به چرخش های بسیار محتاطانه وطفره زنی درباره پیروزی توجه کنید. در تمام متن، اصل آن پیروزی که پیروزی سوسیالیسم بر سرمایه داری، کمونیسم برپیمان کمونیسم ستیزی بود به دقت پوشانده شده است. آیا کسی فراموش می کند که هیتلر بارها تکرارکرد که معنای مبارزه او نابودی بلشویسم، و بسیار گسترده تر، مارکسیسم است. او این گفته را درکتاب “نبردمن” نوشت و درسخنرانی هایش تکرارکرد. برای نمونه، درسخنرانی در رایشتاگ(مجلس آلمان) به تاریخ ۷ مارس ۱۹۳۶، هیتلرعبارات زیر رابیان کرد:
” اگر اکنون مخالفان جهانی من مرا به رد همکاری با روسیه متهم می کنند، پس در پاسخ به این اتهام باید اعلام کنم: من رد کردم و رد می کنم نه همکاری با روسیه را بلکه همکاری با بلشویسم را.” و هیتلر این فکر خود را اززمان ایجاد پیمان ضد کمینترن، که در آن پیمان آشکارا از سوی امپریالیست های غربی تشویق می شد به اجرا گذاشت.
از این رو، این حقیقت که هیتلر ازشکست دادن بلشویسم شکست خورد، اما برعکس – این کمونیسم بود که نازی ها را شکست داد- با دقت در تبلیغات پوشیده می ماند. روشن است که کمونیست ستیزهایی که در کشورما در قدرتند آن حقیقت را مخفی می کنند. اما به چند دلیل، این واقعیت از سوی حزبی هم که خود را کمونیست می نامد و از سوی رهبرآن فراموش می شود. و این دیگربالا رفتن از هر دروازه ای نیست.
البته، زیوگانف در نوشته خود هرگزعلیه خصوصی سازی پوبدا (خطوط هوایی روسیه) از سوی کمونیست ستیزها اعتراضی نکرد. او هرگز علیه آن استهزا شرم آورغیر قابل تصور تمام سربازان خط مقدم و تمام خلق شوروی با این واقعیت که در رژه پیروزی در جلو پرچم پیروزی پرچم سه رنگ ولاسف( که کسی است که در سمت نازی ها جنگید) را حمل می کنند اعتراضی نکرد.
نه. البته، زیوگانف حتی به این فکر نمی کند به چیزی که واقعیت دارد اعتراض کند. مبارزه علیه خود رایی ی استثمارگران اقدام شاهانه ای نیست. حتی اگر خودتان را کمونیست بنامید. جذابیت آن در لحن کاملا وفادارانه حفظ می شود. اما آقای زیوگانف درباره این که کمونیست زدایان اصلی کشور روی بالکن آرامگاه با کتیبه لنین ممکن است چگونه به نظر برسند فکر می کند؟
ما باور داریم که به احتمال زیاد این بار هم پوتین آرامگاه با کتیبه لنین را باز نخواهد کرد. و جرات نخواهد کرد نزدیک چنین کتیبه ای ظاهر شود. اما، در وضعیت کنونی، اما در شرایط کنونی، برای پوتین بسیار مهم است که همه مردم را حول قدرت بورژوایی و تجسم آن در شخص خود جمع کند. بحث تغییر نام دوباره ولگوگراد به استالینگراد و دیگر ابتکارات هم از همین جا ناشی می شود- در حقیقت، آنها چیزی را در سیستم یا در پایه های اقتصادی تغییر نمی دهند، اما احساسان نوستالوژیک را در قلب های مردم شعله ور و توهمات را زنده می کنند- آنان می گویند به مردم یادآوری می کنند، نمادهای آنان را به خاطر بسپارید. حالا چطور! ما می توانیم همچنان به مشارکت با آقایان امیدوار باشیم و مبارزه نکنیم.
اما اگر پوتین واقعاً جسارت بالا رفتن از مقبره با کتیبه لنین را داشته باشد، آن قدر بی شرمانه به روح هر کمونیست-لنینیست تف می کند که قورت دادن آن در سکوت بسیار دشوار خواهد بود. در ۷ نوامبر سال ۱۹۹۰، گروه “کار روسیه” (یک سازمان سیاسی) گورباچف و یلتسین را از آرامگاه لنین بیرون راند. پوتین عملا کار کمونیست زدایی آنها در روسیه را ادامه می دهد، و حتی به آن مباهات می کند. آیا زیوگانف واقعا این را نمی فهمد؟ به احتمال زیاد دکترای علوم فلسفی این را می فهمد. ولی وظایف او چیزهای دیگری است، او به رسمیت شناخته می شود، تکلیف هایی واگذار می شود، و آنها به سادگی حقوق می پردازند، نه به خاطر فهمیدن، بلکه برای کار خستگی ناپذیر بابت تقویت دولت در روسیه – یعنی. دیکتاتوری بورژوازی و منحرف ساختن حواس زحمتکشان از مبارزه واقعی برای حقوقشان، برای قدرتشان، از امید به مشارکت اجتماعی و اتحاد برون طبقاتی..
یک امید این است که هنوز در صفوف حزب کمونیست فدراسیون روسیه نه تنها پیروان گورباچف و زیوگانف، بلکه کمونیست ها هم هستند. اکنون، زمینه بسیار اندکی برای این امیدواری وجود دارد- گذشته ازهمه، در طی ۳۰ سال اگر تمایلی وجود داشت شکل گرفتن آن امکان پذیر بود. شاید هیچ تمایلی وجود ندارد. خوب، پس گوش به حرف ما بسپارید: به صف کسانی بپیوندید که مبارزه می کنند!
پاسخ ما به ابتکار مبهم زیوگانف برای ۹ می:
• مرگ بر پوشاندن آرامگاه!
• پرچم ولاسف در میدان سرخ پایین!
• پوتین جایی در کنار اسم لنین ندارد!
• افراد ضد شوروی جایی در جشن پیروزی مردم شوروی ندارند!
• برای پیروزی سوسیالیسم درکشورما و در سراسر جهان!
• ما پیروزی خود را تسلیم کمونیست ستیزها نخواهیم کرد!
• بیایید به زیر پرچم ارتشی که پدران، پدربزرگان، و پدر پدر بزرگان ما زیر آن مردند، زیر کتیبه درخشان،” برای مام وطن شوروی!” گردآییم!
کمیسیون ایدئولوژیک حزب کارگران کمونیست روسیه
منبع: سولیدنت solidnet.org
برخلاف جدال‌هایی که خواندم موضوع مقاله جسد مومیایی لنین و غیر آن نیست برعکس موضوع بر سر سواستفاده از لنین است. انگار کسی مقاله را نخوانده یا این که عمدی در کار است که موضوع از دی را لنین بالا رفتن نادیده انگاشته شود.
چند نکته برای روشن شدن اذهان: استفاده از عبارت احزاب برادر صرفا به خاطر رعایت سنت دیرپای اردوگاهی است و نه اعتقاد به ان. حتی شیوه نامگذاری ان با توجه به کمونیست کشی که پس از کمینترن سوم در چین و شوروی اتفاق افتاد نوعی کلاهبرداری سیاسی و ایدولوژیک بود. بخصوص بعد از سقوط همیشگی اردوگاه استفاده و تاکیدی که روسوفیل ها هنوز از ان دارند امروز کودکانه به نظر میرسد. کسی هم دیگر آنان را جدی نمیگیرد چون در اقلیتی ناچیز و میرا روزگار سپری مکنند. دلیل اصلی حمایت از جنگ فاشیستی پوتین نیز جان سالم به در بردن از این تنگنا است.
اما در خصوص جسد لنین، رفتارشان بیشتر شبیه بت پرستان مذهبی و ناسیونالیست های فاشیست تاریخ معاصر است. اگر هیتلر و موسولینی در جانگ پیروز شده بودند، وارثان شان همینبگونه رقت بار با پیکر مقدس پیشوای شان رفتار میکردند. ان مارکسیست های سترگ قرن پیش کجا واین بت پرستان کجا!
جناب مهرداد !قصد دارید که اذهان را روشن کنید؟
جناب مهرداد نشنیده اید که گفته اند که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است؟
شما بهتر نیست که از شخص خودتان شروع کنید؟
آیا پدیده ای به نام کمینترن سوم وجود داشته است؟
یعنی کمینترن اول و دوم و سوم داشته ایم؟
کمینترن ، همان انترناسیونال سوم است.
امیدوارم که بهانه نیاورید که اشتباه لپی بوده است.
به طور گذرا چیزهائی شنیده اید .
تردید ی ندارم که حتی نمی دانید لنین چه نقشی در کمینترن داشت.
مگر فردی اسلحه بر شقیقه شما گذاشته است و شما را تحت فشار قرار داده تا در باب هر موضوعی صحبت کنید ؟
چه اصراری دارید که سقف کوتاه دانسته های شما را همه به عیان ببینند؟
فکر می کنید که اگر از عبارت «مارکسیست های سترگ قرن پیش» در کامنت خود استفاده کنید، می توانید تصویر جعلی از خود ارائه دهید؟
خوانندگان کامنت ها را خیلی ساده لوح فرض کرده اید.
مقصود نوشتن انترناسیونال ۳ بود که اشتباه شد.
در مورد روشن شدن اذهان منظور تغییر عقیده افراد نیست بلکه تذکر به سوء تفاهم است. اصولا ذهنی که بعد از صد سال به زیارت پیکر یک پیشوا میرود در قعر تاریکی یاس زیست میکند.
بله
آنها به رسمیت شناخته می شوند
به آنها تکالیفی واگذار می شود
به آنها حقوق پرداخته می شود
نقل به مضمون از متن
دعوا برسر یک جسد مومیایی شده نیست
دعوا خیلی جدّی تر از این است
دعوا بین اولیگارشها و نوکران آن با کارگران و مردم محروم روسیه است
دعوا بر سر این است که چرا کارگران و مردم فقیر روسیه باید کارکران و مردم فقیر اوکرائین را بکشند
دعوا بر سر شکستن مترسک است و ساختی حقیقی.
اینهمه دعوای دو حزب به ظاهر کمونیست بر سر یک جسد مومیایی که میبایست صد سال پیش دفن میشد و اینهمه ادعای مبارزه با کیش شخصیت از یک طرف و پرستش یک جسد از طرفی دیگر!! واقعا چه افتضاحی!
آقای مهرداد در ارتباط با مطلبی از آقای مسعود امیدی مرقوم فرموده بودند:
بسیاری از سوالاتی که در مقاله بالا ذکر شده از طرف حزب توده که نماینده اصلی احزاب برادر در ایران است پاسخ داده شده و موضعگیری هفتاد حزب برادر در مقابل جنگ تجاوزکارانه پوتین در اوکراین نشانگر ان است.
آقای مهرداد می گویند احزاب برادر.
اما احزاب برادر مانند آقای مهرداد به پیکر لنین برخورد نمی کنند.یعنی نمی گویند یک جسد مومیائی شده که می بایست صد سال پیش دفن می شد.
دوحالت متصور است.یا ۲ فرد مختلف، هر دو با اسم مهرداد کامنت می نویسند، یا اینکه آقای مهرداد بنا به مصلحت گاهی احزاب برادر می گوید ، گاهی هم چهره واقعی خود را با توهین به پیکر لنین نشان می دهد.
برادر شما بعنوان یک ضد کمونیست و طرفدار دو آتشه ناتو، بر پایه کدام معیار و ملاک مینویسی 《دو حزب به ظاهر چپ》. یعنی ناتو دلسوز جنبش کمونیستی است و هدفش پاک کردن آن از ناخالصی هاست؟